Naar de dierentuin in Cali

Vanochtend was het nog even de vraag of Yohana mee zou gaan naar Cali. Zowel Deisy als ik konden haar niet bereiken. Gisteren had ze last van hoofdpijn en mogelijk zou ze ziek zijn. Uiteindelijk besloten we met zijn vijfjes te gaan. Dana had er erg naar uitgekeken op met ons op pad te gaan en wij wilden graag naar Cali. Tijdens de koffie kwam er ineens bericht van Yohana: ze wilde wel mee, maar had geen geld voor de bus en ze kon van niemand lenen. Wij hadden gezegd dat ze een taxi kon nemen, maar ze besloot thuis te blijven. OK, haar keuze, dus we zijn naar de bushalte gelopen. Ineens krijgen we bericht dat de drie familieleden toch in een taxi onderweg waren naar het hotel. Dus meteen maar een SMSje gestuurd dat ze zich moesten laten afzetten bij de bushalte. Pfff... al dat geharrewar is niets voor mij, daar ben ik te Nederlands voor, denk ik. Met enige vertraging zaten we dan toch met zijn allen in de bus naar Cali. De rit duurde zo'n drie kwartier. In die tijd kreeg Michael van zijn moeder een kettinkje met een kruisje en een armbandje en Ben en ik ieder een vriendschapsarmbandje met een religieus bedeltje. Want religieus dat zijn ze hier. Vrijwel iedereen die in bus stapt slaat voor vertrek een kruisje. Dat geeft meteen aan hoe roekeloos er hier gereden wordt.

Bij het station aangekomen heeft Deisy meteen haar vader gebeld, die taxichauffeur is. Omdat we met zijn achten waren heeft hij meteen een goede collega van hem meegenomen. Zo konden we met twee taxi's naar de dierentuin gebracht worden. We hebben daar heerlijk een paar uurtjes doorgebracht. De familie was nog nooit in de dierentuin geweest en ze hebben genoten. Wij hebben Yohana een tablet gegeven met foto's en filmpjes van Michael en de tablet wordt nu al goed gebruikt als fototoestel. Linda kan veel foto's maken maar de familie overtrof haar in kwantiteit. Bij elke nieuw dierenverblijf moest iedereen op de foto. We hebben wat afgeposeerd, om gek van te worden. Maar iedereen had het naar zijn zin en dat is het belangrijkste.

We zijn ook nog even per taxi naar een winkelcentrum geweest. Michael had van een tante van Linda geld gekregen voor een kadootje voor zijn moeder en zijn broer. Yohana heeft al een pyjama gekocht en Giovani een Adidas vest. Maar het geld is nog niet op dus morgen gaan we in het centrum van El Cerrito nog op pad om nog andere kleding te kopen. Dat is wat ze graag willen hebben. Michael wilde net zo'n vest als zijn broer, maar helaas was die er niet meer in zijn maat. Er was er wel eentje die er op leek, dus zijn vakantiebudget is ook weer een beetje geslonken.

Daarna weer met de taxi en de bus terug naar Rozo, waar ons hotel staat. De familie is in de bus blijven zitten naar huis en Deisy en Dana zijn op verzoek van Michael meegegaan omdat hij zo graag nog met Dana wilde zwemmen. We hebben voor haar een mooi badpak gekocht en dat moest natuurlijk gebruikt gaan worden. De bushalte is 3 km van het hotel en in het donker langs een overlichte weg gaan wandelen is niet verstandig. We hebben het hotel gevraagd om een bonafide taxi te sturen. Ze belde terug dat "Jorge" ons op kwam halen. Die kwam na 10 minuten naar ons toe geraced met een "motoraton" (motormuis). We hebben ons in het kleine karretje gewurmt. Een hilarisch ritje; leuk om een keertje meegemaakt te hebben.

Het was weer een leuke maar vermoeiende dag. Eens kijken of morgen wel alles zo loopt zoals gepland.