Wandeling in Pereira en relaxen op de Finca
Door: Familie Simonetti
Blijf op de hoogte en volg Linda
30 Juni 2012 | Colombia, Pereira
Uitgeteld waren we gisterenavond. Michael sliep al iets na zevenen en wij lagen er niet veel later dan 22.00 uur in. Ondanks het krakende bed, hebben we alle drie heerlijk geslapen. Zouden we dan eindelijk “jetlag-vrij” zijn?
Gisterenavond is het er niet meer van gekomen om naar de supermarkt te gaan, dus hebben we dit vanochtend gecombineerd met een wandeling door downtown Pereira. Vijf jaar geleden zou Michael gezegd hebben “Si, vamos con carro, con Cesar”. Hij was toen nog geen autoritjes gewend en vond elk autoritje een feest. Nu stapt ie in, zet zijn Nintendo aan en kijkt niet eens naar buiten. Gelukkig kun je niet wandelen met een Nintendo voor je snufferd, dus had hij weer alle aandacht voor de omgeving. Dat hield meteen op bij de eerste de beste bal die aan een kraampje hing. We hadden hem een fatsoenlijke bal beloofd als we op de Finca zouden zijn, dus die belofte moest zo snel mogelijk ingelost worden vond hij. Cesar vond dat we beter naar een winkel konden gaan, dus zo gezegd zo gedaan. We zijn weer een mooie bal rijker. Daarna zijn we naar de Plaza Mayor gelopen waar het beeld van El Bolivar Desnudo staat. Waar we de vorige keer nog een familieportretje lieten kieken, staat Michael nu al schoppend tegen zijn bal op de foto. Er verandert veel in vijf jaar tijd. Om de nostalgische gevoelens nog even te voeden heeft Linda wederom een foto gemaakt van Michael in het winkelwagentje van de Exito.
’s Middags hebben we heerlijk aan het zwembad gezeten en wat gezwommen en ook dit verslag is ingetypt op een ligbedje aan de waterkant. Michael heeft zich prima vermaakt met zijn nieuwe vriendjes hier. Hij heeft gezwommen, Nintendo gespeeld, gevoetbald en hutten gebouwd. Beter kunnen we het momenteel niet hebben.
Gisterenavond is het er niet meer van gekomen om naar de supermarkt te gaan, dus hebben we dit vanochtend gecombineerd met een wandeling door downtown Pereira. Vijf jaar geleden zou Michael gezegd hebben “Si, vamos con carro, con Cesar”. Hij was toen nog geen autoritjes gewend en vond elk autoritje een feest. Nu stapt ie in, zet zijn Nintendo aan en kijkt niet eens naar buiten. Gelukkig kun je niet wandelen met een Nintendo voor je snufferd, dus had hij weer alle aandacht voor de omgeving. Dat hield meteen op bij de eerste de beste bal die aan een kraampje hing. We hadden hem een fatsoenlijke bal beloofd als we op de Finca zouden zijn, dus die belofte moest zo snel mogelijk ingelost worden vond hij. Cesar vond dat we beter naar een winkel konden gaan, dus zo gezegd zo gedaan. We zijn weer een mooie bal rijker. Daarna zijn we naar de Plaza Mayor gelopen waar het beeld van El Bolivar Desnudo staat. Waar we de vorige keer nog een familieportretje lieten kieken, staat Michael nu al schoppend tegen zijn bal op de foto. Er verandert veel in vijf jaar tijd. Om de nostalgische gevoelens nog even te voeden heeft Linda wederom een foto gemaakt van Michael in het winkelwagentje van de Exito.
’s Middags hebben we heerlijk aan het zwembad gezeten en wat gezwommen en ook dit verslag is ingetypt op een ligbedje aan de waterkant. Michael heeft zich prima vermaakt met zijn nieuwe vriendjes hier. Hij heeft gezwommen, Nintendo gespeeld, gevoetbald en hutten gebouwd. Beter kunnen we het momenteel niet hebben.
-
01 Juli 2012 - 05:10
Aad En Riet De Beer.:
Hoi Michael.
Ik was even vergeten dat jij ook kunt lezen.Daarom krijg je van ons leesbare groetjes.Ik wed dat jij dit een hele fijne vakantie vind.Cool en Vet en Super met een zwembad voor de deur.
Liefs Opa en Oma. -
01 Juli 2012 - 07:08
Marjo Taubert:
iedere dag lees ik het reisverslag en zie dat jullie het heel goed naar je zin hebben.
nog een hele fijne vakantie en tot ziens in geldrop. -
01 Juli 2012 - 09:54
Jessica:
Hoi hoi, heel leuk om al die verhalen te lezen.
Dat zal straks wel een mooi dik boek worden met veel herinneringen.
En mooie foto's. Wat gaat de tijd dan idd hard als je alles zo leest, alweer 5 jaar geleden.
Nog een hele fijne vakantie en geniet er maar van.
Groetjes Jessica -
01 Juli 2012 - 14:16
Ineke Siegenthaler:
Wauw, ik heb nu alles gelezen....tja, ik denk dat een week wel een maand lijkt; zoveel indrukken je nu weer opdoet en zoveel herinneringen/emoties er opnieuw op je af komen.
Fijn dat Michael het zo naar zijn zin heeft en dat zijn pleegfamilie hem weer kan zien na 5 jaar.
Liefs en geniet ze!
Ieniemienie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
