In Villa de Leyva

Vannacht hebben we met zijn drietjes in een enorm breed bed geslapen. Michael vond het een feestje. Helaas voor ons werd hij toch weer erg vroeg wakker. Het was 05.00 uur en nog donker. Het opnieuw in slaap vallen wilde hem echt niet meer lukken. Dus mocht hij muziek gaan luisteren op zijn MP3 speler. Dat blijft nooit bij luisteren alleen, dus al gauw was hij mee aan het zingen… ”Broodje bapao, broodje warm vlees…”. Om honger van te krijgen, gisterenavond had Michael dan wel een big burger, maar wij dachten genoeg te hebben aan een kleine arepa met kaas en kip. Ik kreeg zin in het ontbijt. Toen moest Ben met veel geluid ook nog wat lucht kwijt. Lekker dan… en ik lag gesandwiched tussen deze twee mannen. Om Michael te laten stoppen met meezingen hebben we zijn koptelefoon op de laptop aangesloten en heeft hij nog even een filmpje gekeken tot het licht werd en tijd was om op te staan. Om 08.00 uur zaten we aan een heerlijk ontbijt van verse papaja en ananas, verse aardbeiensap voor Michael en Mangosap voor ons. Gevolgd door lekkere Colombiaanse koffie, eitjes, arepas, brood en jam.

Daarna lonkte het stadje en zijn we gaan slenteren door de straatjes. Villa de Leyva is een prachtig koloniaal dorp ten noorden van Bogotá. De huizen zijn er allemaal laag en wit en hebben groengeverfde balken en balkonnetjes en rode dakpannen. De straten zijn geplaveid met van die grote onregelmatige stenen waarop je niet met hoge hakken moet lopen. Je moet ook niet vergeten om redelijk warme kleding aan te doen want het is hier flink hoog (2100 meter). Al gauw kwamen we de eerste winkeltjes tegen en Michael was niet meer te houden. Heerlijk vond mama dat, want het zijn dus niet altijd alleen de vrouwen die van shoppen houden. Michael is ook goed geslaagd. Een nieuwe coole pet van het vakantiegeld van Opa Frans en Oma Lidy, een T-shirt en een stoere armband. Linda was een sjaal kwijtgeraakt en heeft in een winkeltje met daarin een enorm weefgetouw een door de dame zelf geweven katoenen sjaal gekocht. Best prettig om ook nu te dragen met de wind die hier nu waait.

In een van de straatjes kwam ons een oud vrouwtje tegemoet die ons kamilletakjes probeerde te verkopen. Daar kunnen wij natuurlijk niets mee, maar voor wat kleingeld vond ze het meer dan prima om met Michael op de foto te gaan. Na het slenteren en shoppen, genoten we van een heerlijke siësta met daarna een lunch en een work-out van touwtje springen op het basketbalveld voor het hotel.

Omdat we wat lichter geluncht hebben dan gisterenmiddag, gaan we vanavond wel lekker uitgebreid eten in een van de vele restaurantjes die hier gevestigd zijn. Morgen is het weer vroeg dag. Om 8.00 uur staat de privé-chauffeur weer klaar om ons via "Puente Boyaca” terug te brengen naar Bogotá. Nu maar hopen dat Daniel vrij heeft gekregen om die middag mee te gaan naar het goud-museum zodat hij Michael in zijn normale drukke, maar humorvolle doen kan zien. Wat genieten we toch van elkaar en van de omgeving. We genieten overigens ook van de vele reacties die we krijgen. Leuk te merken dat er zo uitgekeken wordt naar onze reisverslagen. Mocht een verslag een keertje niet op tijd op internet staan, dan kan het zijn dat we geen WIFI-verbinding hebben, maar we zullen het dan altijd in een later stadium publiceren.

¡Hasta la próxima vez!