30-07 Een dagje van alles en niks

Vandaag op ons gemakje opgestaan. Grote plannen hadden we voor vandaag niet op stapel staan. De ring van Michael, die eigenlijk gisteren klaar zou zijn, zou vandaag opgehaald kunnen worden. Dus rond 11.30 uur zijn we richting Down Town Pereira gereden naar de desbetreffende juwelier. Het was redelijk druk met auto's die ook richting het centrum gingen, dus Linda heeft heerlijk wat kiekjes kunnen maken van het straatbeeld. De parkeerplaatsen zijn hier schaars. Elke open plek tussen twee gebouwen wordt gebruikt als "parqueadero". Ze zetten de autos kop aan kont, zoals een road block of parking puzzle game. Je moet je autosleutels inleveren en dan is er een mannetje die de auto's steeds zo verschuift zodat er weer een plekje vrijkomt. Het kan goed zijn dat de auto, wanneer je hem op komt halen, al een paar keer van plaats is gewisseld en dat er voor jou eerst twee auto's verplaatst moeten worden voor je weer op pad kan gaan. De autosleutel wordt gewoon tussen de voorruit en de ruitenwisser neergelegd. Wat een vertrouwen!

Eenmaal bij de juwelier aangekomen was de ring er nog niet. Michael baalde echt, want hij was gisteren al teleurgesteld dat 'ie een dag langer moest wachten. Ter compensatie werd de belofte gedaan dat de ring om 18.00 uur vanavond naar de finca gebracht zou worden. Omdat we een paar dagen terug al een rondje door het centrum gelopen hadden, koos Michael ervoor om een keertje naar een winkelcentrum te gaan. Unicentro, dat dichtbij de finca ligt, hebben we al een paar keer gezien. Dus het werd Arboleda. Wat een pracht en praal alweer, marmeren vloeren, mooie etalages en veel te dure koopwaar. De armen kunnen hier echt niets kopen en de rijken kijken niet naar de prijs. De prijzen die wij op de prijskaartjes zagen staan waren soms nog hoger dan in Nederland. Een simpel polo-shirt van Lacoste (merk met dat krokodilletje op je borst) kost hier in de "rebajas" (uitverkoop) omgerekend nog net geen € 100,-. Ik heb even gegoogled en ben bij de Wehkamp uitgekomen op een prijs van € 43,- in de uitverkoop en een originele prijs van € 90,-. Dit ter vergelijking, bizar gewoon. We hebben onze shop-aholic toch maar even duidelijk gemaakt dat er hier niets gekocht gaat worden. Behalve dan in de Exito, de supermarkt.

Onderweg kregen we nog een flyer in de handen gedrukt van McDonalds. Wel grappig om te zien dat er per land toch verschillen zijn. In Nederland hebben we de typische McKroket gehad. Een broodje met een ronde kroket erop en hier serveren ze bij deze voedselketen rijst met bruine bonen, sla, frites,een kippenpoot en een frisdrank. De prijs van dit menu is omgerekend € 2,65. Dat is evenveel als een losse Mc Kroket in Nederland. Ik weet wel wat ik zou kiezen om zonder hongergevoel de dag door te komen ;-).

In de supermarkt hebben we wat te drinken en te snaaien gekocht voor als de pleegfamilie morgen komt. De panaderia (het bakkertje) van de Exito had heerlijke roscones in de aanbieding. Dat is een gevulde ring van gezoet brooddeeg met guayaba fruit en eentje met arequipe (caramelpasta). Dat lijkt me wel een lekker taartje voor morgen. Na zo'n dagje niks en toch van alles kijken we echt uit naar het bezoek morgen. Michael heeft nog een pet gekocht met de Colombiaanse kleuren, een leuk souvenirtje is weer binnen.

De bio-papa is overigens nog steeds niet in de buurt, we hopen dat het nog gaat lukken hem en zijn dochter te zien. Het is inmiddels kort dag. Maar "eso es Colombia". We laten het maar over ons heen komen. Je druk maken... dat is zo Nederlands... je doet er niets aan.

Dat geldt ook voor de ring van Michael. Er is gebeld dat ze de ring vandaag toch niet af krijgen, ze brengen hem morgenochtend. We zullen het meemaken... of niet.