27-07 Het eerste afscheid is een feit

Michael heeft vannacht weer bij Yohana geslapen. Daar waar ze gisteren zielsgelukkig wakker werd met haar zoon aan haar zijde, was ze vandaag heel emotioneel en had erge hoofdpijn. Ze heeft een paar paracetamol op en is weer in slaap gevallen met het fotoboek van Michael in haar armen. Bij het ontbijt kreegt ze nauwelijks een hap door haar keel. Michael had er zelf weinig last van. Die heeft lekker gezwommen met zijn broer en Angie. Later heeft ze op een afstandje naar haar spelende zoons gekeken. Linda is een paar keer even bij haar geweest om haar een knuffel te geven en te beloven dat we veel contact blijven houden.

Om 15.00 uur was het dan zo ver, dat we haar terug gingen brengen naar haar huis. Ben kon helaas niet mee; op zaterdag is er zoveel politie op de weg, dat Cesar het risico niet wilde nemen om ons met zijn vieren op de achterbank plaats te laten nemen. We zijn onderweg nog gestopt bij een supermarkt voor een grote kar met boodschappen, net zoals 2 jaar geleden. Ze hadden dit niet verwacht dus waren in eerste instantie heel bescheiden met kiezen. Uiteindelijk nam Cesar het voortouw en heeft onze kar langs de zgn. basisbehoeften gerold: rijst, bonen, linzen, aardappelen, spaghetti, olie, melkpoeder, panella, cacaopoeder, waspoeder, blikken worst, blikken tonijn, vacuumverpakte kaas, eieren, cornflakes, chips, shampoo, scheermesjes, deo, tandpasta en als laatste nog een paar blikjes bier om vanavond de avond wat aangenamer te maken. Ze waren erg blij met de boodschappen, die nauwelijks in de achterbak van Cesar's auto pastten.

Drie kwartier later kwamen we bij haar huisje aan. Michael vroeg of ze nog empanadas over had van de dag dat we haar ophaalden. Die lagen nog wel in de koelkast, maar die bleken helaas niet meer goed te zijn. We hebben nog even de pups geknuffeld en na een laatste foto en een allerlaatste knuffel zijn we weggegaan. De mama's met dikke tranen en Michael vol bezorgdheid over ons, maar zelf heel rustig. In de auto heeft Linda nog voorzichtig gevraagd hoe het met hem ging, maar hij had het alweer over de volgende ontmoeting. Nu met de pleegmoeder Fabiola.

Zij zou morgen met ons meegaan naar "El parque del Cafe", maar ze is helaas verhinderd. We gaan nu maandag of zo naar haar nieuwe huis kijken, want we kunnen eigenlijk niet wachten om elkaar weer te ontmoeten.

Eenmaal terug op de finca hebben we nog wat gekletst en lekkere spaghetti op. Iedereen was heel erg moe van deze emotionele dag. Nog even dit verslag schrijven en dan snel ons mandje in. Cesar heeft voor morgen een busje gehuurd, waarmee we met twee families gezellig naar het pretpark "El parque del Cafe" gaan. Tijdens onze adoptiereis zijn we daar ook geweest, maar dat is alweer dik 12 jaar geleden. Eens zien of we nog iets gaan herkennen.