Jungle-trip 2: natuurreservaat Marasha in Peru
Blijf op de hoogte en volg Linda
27 April 2017 | Colombia, Leticia
Regenseizoen in het regenwoud. Dat is regen in het kwadraat. Vanmorgen viel het met bakken uit de lucht. We hebben de bagage in plastic zakken gedaan in de hoop alles droog te houden. De weg uit het reservaat vonden we gisteren al moeilijk. Waar we gisteren nog over een zompig pad met liggende boomstammetjes liepen, liepen we nu door een stromend beekje, waarbij de stammetjes leken op krokodillen, die hun kop net boven het water uitsteken.
Na het ontbijt werden we stipt om 07.30 uur opgehaald door Robinson die ons naar de haven van Leticia bracht. Via een overdekte markthal, liepen we naar de boot. Het is een lange smalle boot die men hier lancha noemt. We werden een eind stroomopwaarts over de Amazone in Peru gedropt, op een klein eilandje waar één gebouwtje op stond. Vanaf het gebouwtje kun je in de droge periode te voet het achterland in, maar in de regentijd staat alles blank. Met een kano zijn we verder Peru in gebracht, terwijl het nog steeds pijpenstelen regende. Volgens Valdo, weer een andere gids, regent het hier zo'n 10 uur per etmaal. Vaak begint het in de nacht en houdt het tussen 13.00 en 15.00 uur op. We zijn afgezet bij een hotel op palen. Volgens Valdo is er over 40 km pas weer vaste grond onder de voeten, alles wordt per boot vervoerd (of te voet in de droge periode, er zijn geen wegen voor gemotoriseerd transport).
Zoals Valdo al voorspelde, klaarde het in de middag op en zijn we gaan vissen. Hoewel het de bedoeling was om met pirañas thuis te komen, vingen we kleine visjes, evenwel ook met scherpe tandjes. Michael was helemaal in zijn element, hij heeft ook het vaakst beet gehad.
Valdo sneed te gevangen visjes meteen aan stukjes om als aas te dienen. Dit deed hij met zijn manchete en gebruikte zijn peddel als snijplank. Eerlijk gezegd vond ik het er nogal luguber uitzien.Tijdens de tocht wees hij ons op de lokale flora en fauna. Het was adembenemend. Had ik het eerder over 50 tinten groen, hier zijn het minstens 1000 tinten groen. Ik ben enorm blij met de kennis van de spaanse taal. Ik kan alles probleemloos vertalen voor de mannen, hoewel ik niet alle namen van de vruchten, bomen en dieren weet te vertalen, kan ik wel doorgeven wat Valdo er over verteld.
Om 19.45 uur gingen we nogmaals de boot in om kaaimannen te spotten. Het is dan al pikdonker. Valdo had een verstraler op zijn hoofd waarmee hij over het water en de vegetatie scande. We moesten zo stil mogelijk zijn. Valdo maakte rare geluiden om de kaaimannen te lokken. Alleen de grootste beesten zwemmen in het midden van het water en de kleintjes verschuilen zich langs de randen van de begroeiing. Een paar keer hebben we wat glimoogjes gezien (kaaimanogen gloeien als kattenogen als er licht op schijnt), al moest je goed kijken. Toch was het heel spannend. Op een gegeven moment dacht ik bij elk vuurvliegje dat er een kaaiman knipoogde en in elke boomstam in het water zag ik een lijf. De tocht duurde ongeveer een uur en was heel indrukwekkend. Je ziet weinig, maar je hoort des te meer. De jungle slaapt nooit. Wij gaan nu wel slapen want morgen om 05.00 uur (geen typefout) gaan we weer op pad. Deze keer specifiek voor de verschillende vogels die hier leven.
Na het ontbijt werden we stipt om 07.30 uur opgehaald door Robinson die ons naar de haven van Leticia bracht. Via een overdekte markthal, liepen we naar de boot. Het is een lange smalle boot die men hier lancha noemt. We werden een eind stroomopwaarts over de Amazone in Peru gedropt, op een klein eilandje waar één gebouwtje op stond. Vanaf het gebouwtje kun je in de droge periode te voet het achterland in, maar in de regentijd staat alles blank. Met een kano zijn we verder Peru in gebracht, terwijl het nog steeds pijpenstelen regende. Volgens Valdo, weer een andere gids, regent het hier zo'n 10 uur per etmaal. Vaak begint het in de nacht en houdt het tussen 13.00 en 15.00 uur op. We zijn afgezet bij een hotel op palen. Volgens Valdo is er over 40 km pas weer vaste grond onder de voeten, alles wordt per boot vervoerd (of te voet in de droge periode, er zijn geen wegen voor gemotoriseerd transport).
Zoals Valdo al voorspelde, klaarde het in de middag op en zijn we gaan vissen. Hoewel het de bedoeling was om met pirañas thuis te komen, vingen we kleine visjes, evenwel ook met scherpe tandjes. Michael was helemaal in zijn element, hij heeft ook het vaakst beet gehad.
Valdo sneed te gevangen visjes meteen aan stukjes om als aas te dienen. Dit deed hij met zijn manchete en gebruikte zijn peddel als snijplank. Eerlijk gezegd vond ik het er nogal luguber uitzien.Tijdens de tocht wees hij ons op de lokale flora en fauna. Het was adembenemend. Had ik het eerder over 50 tinten groen, hier zijn het minstens 1000 tinten groen. Ik ben enorm blij met de kennis van de spaanse taal. Ik kan alles probleemloos vertalen voor de mannen, hoewel ik niet alle namen van de vruchten, bomen en dieren weet te vertalen, kan ik wel doorgeven wat Valdo er over verteld.
Om 19.45 uur gingen we nogmaals de boot in om kaaimannen te spotten. Het is dan al pikdonker. Valdo had een verstraler op zijn hoofd waarmee hij over het water en de vegetatie scande. We moesten zo stil mogelijk zijn. Valdo maakte rare geluiden om de kaaimannen te lokken. Alleen de grootste beesten zwemmen in het midden van het water en de kleintjes verschuilen zich langs de randen van de begroeiing. Een paar keer hebben we wat glimoogjes gezien (kaaimanogen gloeien als kattenogen als er licht op schijnt), al moest je goed kijken. Toch was het heel spannend. Op een gegeven moment dacht ik bij elk vuurvliegje dat er een kaaiman knipoogde en in elke boomstam in het water zag ik een lijf. De tocht duurde ongeveer een uur en was heel indrukwekkend. Je ziet weinig, maar je hoort des te meer. De jungle slaapt nooit. Wij gaan nu wel slapen want morgen om 05.00 uur (geen typefout) gaan we weer op pad. Deze keer specifiek voor de verschillende vogels die hier leven.
-
01 Mei 2017 - 07:53
Engelien:
Wat een prachtige reis een hele belevenis voor jullie. wel primitief zo nu en dan, en dat hoort er nu eenmaal bij natuurlijk. Samen ervan genieten is heel speciaal. Doe dat vooral. Lieve groetjes van mij. -
01 Mei 2017 - 08:56
Krabbetjes:
Ooooh..Ben helemaal verliefd op de foto waar Michael op staat met zijn gevangen vis. Geweldig mooi. Je ziet en ervaart Colombia op allerlei manieren. Zittend op mijn bankje reis is gewoon gezellig met jullie mee. Op naar het volgende verslag. -
01 Mei 2017 - 09:14
Tante-oma:
wat een geweldige reis, in veel opzichten. liefs. -
01 Mei 2017 - 11:23
Marieke En Jan:
Wauw, wat zijn jullie stoer bezig! En Linda, wat is je Spaans goed als je zelfs al die beschrijvingen kunt vertalen. Muy bien!! Die foto van Michael met de vis liet ik ook meteen aan Jan zien. Wat een blij koppie. De nieuwe Freek Vonk! -
01 Mei 2017 - 13:31
Smam:
Lezen fotos kijken dat is wat wij doen, want als ik zou beginnen met te reageren komt er geen eind aan zo fantastisch is het allemaal Maar ontvang hierbij alle beste wensen, en blijf genieten, dan doen wij dat ook Liefs en een knuffel voor Michael -
02 Mei 2017 - 11:19
Gonny:
Ik geniet van jullie verhalen en foto's, wat is het allemaal even prachtig. Mijn ochtendritueel loopt hierdoor wel vertraging op maar het is de moeite van de vertraging meer dan waard ! Blijf lekker schrijven... wij genieten !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
