Eerste bezoek aan het tienermoederhuis en ICBF
Door: Familie Simonetti
Blijf op de hoogte en volg Linda
03 Juli 2012 | Colombia, Pereira
Vanochtend zijn we in plaats van te gaan douchen, na het ontbijt lekker in het zwembad geplonsd.
We hadden het bad voor onszelf en hadden pret voor tien. Later zijn Linda en Michael met de videocamera op pad gegaan om de rode en gele “mussen” te vangen voor de lens. Dat viel nog niet mee. Uiteindelijk vond Michael het leuker om rijpe mandarijnen uit een boom te halen en is Linda bloemen en planten gaan filmen, tot een tropische onweersbui ons dwong om binnen verder te gaan spelen. Wat begon met netjes tafeltennissen werd later een soort squashen tegen de muren van de huiskamer. Gelukkig kun je met die lichte tafeltennisballetjes niet veel stuk maken. Het was maar goed dat de lunch geserveerd werd en dat we daarna met Cesar op pad konden.
Vandaag zijn we op bezoek gegaan in het tienermoederhuis. Al bij het plannen van de reis speelden we met de gedachte om wederom een project te gaan ondersteunen. Vijf jaar geleden heeft het tienermoederhuis veel indruk op ons gemaakt. Jonge meisjes tussen de 12 en de 20 die ongewild zwanger zijn geworden en verstoten zijn door hun familie worden daar opgevangen. Ze krijgen scholing om zich met kind toch staande te kunnen houden in de harde Colombiaanse maatschappij. Ze leren naast het verzorgen van hun pasgeborene ook schrijven, rekenen en handwerken. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of familie en een aantal vrienden ons wilden sponsoren om iets moois te kunnen betekenen voor dit project. Ons verzoek was niet aan dovemans oren gericht en we hebben ruim 1000 Euro opgehaald. Een bedrag waar we mooie dingen mee kunnen gaan doen. Cesar heeft ons enige tijd geleden al gemaild dat er momenteel 20 (aanstaande) moedertjes wonen. 13 ervan hebben een kindje, 7 zijn er zwanger en twee daarvan lagen op bed met de eerste weeën. Met de klas van Michael hebben we een paar weken geleden al vriendschapsarmbandjes gemaakt in de Nederlandse driekleur om als persoonlijk kadootje aan de tieners te kunnen geven. Ze waren er heel blij mee, naast het voor hun bekende “gracias” werd ook meerdere keren dankjewel geoefend. “Donkoewal”, “daankjiewel” en nog meer hilarische varianten.
Daarna ging Michael nog een tweede ronde uitdelen: de speentjes die Linda via haar werkgever Philips heeft gekregen. Ook dit persoonlijk kadootje werd dankbaar in ontvangst genomen. Tussen Michael en de moedertjes was het ijs gebroken. Hij is bij hen blijven zitten, heeft babietjes vastgehouden en geaaid en wij zijn samen met Cesar in het kantoortje van de Directora koffie gaan drinken om te bespreken wat het huis nodig heeft. We hebben aangegeven dat we graag een groot en blijvend kado willen doneren aan het tehuis. We hebben wat suggesties gekregen en gaan ons nu beraden welke aanschaf we morgen gaan doen. We hebben er een goed gevoel over.
We zijn vandaag ook nog even langs het kantoor gegaan van het ICBF (Colombiaanse Kinderbescherming) om het complete adoptie-dossier op te vragen. Het is heel vreemd daar weer binnen te stappen. Toen een klein meisje op iemands arm een trap op werd gedragen, was dat heel heftig om te zien. Zou dat meisje nu ook overgedragen worden aan nieuwe ouders, wat gaat er in dat koppie van dat kindje om? Michael laat niet weten wat er in zijn koppie omgaat. Hij wilde eigenlijk gewoon zo snel mogelijk terug naar de Finca om weer lekker te kunnen spelen. Maar toch moesten we nog even naar het kantoor van de Defensora, die het geweldig vond te zien dat het zo goed ging met Michael. Ze laat het dossier opzoeken en morgen krijgt Cesar een telefoontje, waarna we het kunnen gaan kopiëren.
Al met al een enerverende dag en morgen zal het niet anders worden. Tot dan!
We hadden het bad voor onszelf en hadden pret voor tien. Later zijn Linda en Michael met de videocamera op pad gegaan om de rode en gele “mussen” te vangen voor de lens. Dat viel nog niet mee. Uiteindelijk vond Michael het leuker om rijpe mandarijnen uit een boom te halen en is Linda bloemen en planten gaan filmen, tot een tropische onweersbui ons dwong om binnen verder te gaan spelen. Wat begon met netjes tafeltennissen werd later een soort squashen tegen de muren van de huiskamer. Gelukkig kun je met die lichte tafeltennisballetjes niet veel stuk maken. Het was maar goed dat de lunch geserveerd werd en dat we daarna met Cesar op pad konden.
Vandaag zijn we op bezoek gegaan in het tienermoederhuis. Al bij het plannen van de reis speelden we met de gedachte om wederom een project te gaan ondersteunen. Vijf jaar geleden heeft het tienermoederhuis veel indruk op ons gemaakt. Jonge meisjes tussen de 12 en de 20 die ongewild zwanger zijn geworden en verstoten zijn door hun familie worden daar opgevangen. Ze krijgen scholing om zich met kind toch staande te kunnen houden in de harde Colombiaanse maatschappij. Ze leren naast het verzorgen van hun pasgeborene ook schrijven, rekenen en handwerken. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of familie en een aantal vrienden ons wilden sponsoren om iets moois te kunnen betekenen voor dit project. Ons verzoek was niet aan dovemans oren gericht en we hebben ruim 1000 Euro opgehaald. Een bedrag waar we mooie dingen mee kunnen gaan doen. Cesar heeft ons enige tijd geleden al gemaild dat er momenteel 20 (aanstaande) moedertjes wonen. 13 ervan hebben een kindje, 7 zijn er zwanger en twee daarvan lagen op bed met de eerste weeën. Met de klas van Michael hebben we een paar weken geleden al vriendschapsarmbandjes gemaakt in de Nederlandse driekleur om als persoonlijk kadootje aan de tieners te kunnen geven. Ze waren er heel blij mee, naast het voor hun bekende “gracias” werd ook meerdere keren dankjewel geoefend. “Donkoewal”, “daankjiewel” en nog meer hilarische varianten.
Daarna ging Michael nog een tweede ronde uitdelen: de speentjes die Linda via haar werkgever Philips heeft gekregen. Ook dit persoonlijk kadootje werd dankbaar in ontvangst genomen. Tussen Michael en de moedertjes was het ijs gebroken. Hij is bij hen blijven zitten, heeft babietjes vastgehouden en geaaid en wij zijn samen met Cesar in het kantoortje van de Directora koffie gaan drinken om te bespreken wat het huis nodig heeft. We hebben aangegeven dat we graag een groot en blijvend kado willen doneren aan het tehuis. We hebben wat suggesties gekregen en gaan ons nu beraden welke aanschaf we morgen gaan doen. We hebben er een goed gevoel over.
We zijn vandaag ook nog even langs het kantoor gegaan van het ICBF (Colombiaanse Kinderbescherming) om het complete adoptie-dossier op te vragen. Het is heel vreemd daar weer binnen te stappen. Toen een klein meisje op iemands arm een trap op werd gedragen, was dat heel heftig om te zien. Zou dat meisje nu ook overgedragen worden aan nieuwe ouders, wat gaat er in dat koppie van dat kindje om? Michael laat niet weten wat er in zijn koppie omgaat. Hij wilde eigenlijk gewoon zo snel mogelijk terug naar de Finca om weer lekker te kunnen spelen. Maar toch moesten we nog even naar het kantoor van de Defensora, die het geweldig vond te zien dat het zo goed ging met Michael. Ze laat het dossier opzoeken en morgen krijgt Cesar een telefoontje, waarna we het kunnen gaan kopiëren.
Al met al een enerverende dag en morgen zal het niet anders worden. Tot dan!
-
04 Juli 2012 - 05:23
Aad En Riet De Beer.:
Phoe Phoe ,dikke tranen,ik weet hier even geen weg mee .Zal er vandaag vaak aan denken.
Het is weer een mooi reisverslag,dat veel indruk heeft gemaakt.
Liefs Spap en Smam en een knuf voor Michael. -
04 Juli 2012 - 07:03
Jolanda:
Zoals Opa en Oma de Beer al aangeven: Veel indruk dit bezoek aan het tienermoederhuis. Om het vanuit Nederland te lezen maakt veel indruk, maar we weten dat het met geen woorden te beschrijven is als je daadwerkelijk daar bent. De dankbaarheid die ze laten zien is heel emotioneel. Deze tienermoeders die door hun familie verstoten zijn krijgen aandacht van onbekende mensen uit Nederland. Er zijn dus WEL mensen die om hen geven en dat moet een machtig gevoel zijn. Een groot compliment voor de klas van Michael, want Wauw wat hebben zij hun best gedaan.
Dikke knuffel Rien Jolanda Jhon en Angie xx -
04 Juli 2012 - 07:15
Arjan En Karijn:
Poeh, zo is wel duidelijk dat dit niet zomaar een relaxte vakantie is in een mooi land....overigens vind ik de onder water-foto's fantastisch! kus Arjan, Rosa, Fleur en Karijn -
04 Juli 2012 - 08:12
Rosa:
je hept een mooie armbant met rood wit en blauw gemaakt. -
04 Juli 2012 - 08:13
Angelica:
ja, dit is voor jullie een indrukwekkende dag. Jammer dat michaels koppie niet doorzichtig is zodat je zou weten wat er speelt. Maar in ieder geval ervaart hij jullie betrokkenheid en dat kan alleen maar goed zijn.
Dikke zoen voor jou, linda en ben, en highfive voor michael,
tante oma
-
04 Juli 2012 - 13:00
Toon & Marjolein:
Zo te lezen vermaken jullie je prima op de finca. Jammer van de onweer buitjes. Wij kijken er ook weer naar uit om het zwembad in te duiken en met cesar op pad te gaan maar dit duurt nog even.Eerst genieten van cartagena,santa marta en medellin. Het moedertehuis staat ook nog steeds in ons geheugen na onze bezoeken tijdens de vorige vakantie.
Gr van ons en geniet van het mooie colombia -
04 Juli 2012 - 15:59
Demi De Beer:
Die armbandjees waren trouwens heel erg leuk! :)
Xxx. Demi -
05 Juli 2012 - 00:38
Diane Reijven:
Jullie hebben drukke en hele volle dagen geniet ervan Greetz Xxx -
05 Juli 2012 - 00:39
Carmen Richardson:
Wat een reis en heel leuk om de verslagen te lezen! -
10 Juli 2012 - 16:38
Ineke Siegenthaler:
Lieve Beer, Ben en Michael. Wat emotioneel voor jullie dit alles. En wat doen jullie weer fantastische dingen voor de bevolking! Pfff wat een belevenis...denk aan jullie! Liefs, ieniemienie X
-
10 Juli 2012 - 16:45
Isabelle:
ik vraag me af wat de reactie was toen michael de dag van te voren de camera kreeg.
en het ziet er gezellig uit!
doeii
gr.Isabelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
