Bezoek aan Hogar project San Nicolas in Bello
Blijf op de hoogte en volg Linda
02 Mei 2017 | Colombia, Medellín
Alweer zo'n bijzondere dag vandaag. Stipt om 10.30 uur staat Marco op stoep om ons op te halen. Vandaag gaan we naar een project van de Stichting Hogar. De ouders van Ben hebben in januari hun 50 jarig huwelijksfeest gevierd en de giften hebben zij gedoneerd aan Hogar ter ondersteuning van één van hun sociale projecten in Colombia. Tevens hebben we nog donaties gekregen uit onze familie- en kennissenkring. In totaal is 875 euro gedoneerd aan de stichting om te besteden. We hebben dit bedrag in februari al overgemaakt. In die maand was ook een vertegenwoordiging van Hogar in Colombia, dus ze konden meteen inventariseren waaraan het geld besteed kan worden. Het geld is ten goede gekomen aan de school San Nicolas in de achterstandswijk Bello. Voor informatie over de school zie de volgende link: http://www.stichting-hogar.nl/projecten/san-nicolas
Helaas voor ons is Fausto, die normaalgesproken de Hogar projecten in Colombia begeleidt, op vakantie. Hij heeft zijn neef Federico gevraagd om ons de school San Nicolas te laten zien. Bello is een arme wijk aan de rand van Medellin, zo'n 40 minuten rijden vanaf het centrum. Zodra we de immer drukke autopista verlaten, merken we dat de wegen en de huisjes slechter worden. Onze auto wordt ook door iedereen op straat bekeken, alsof we getaxeerd worden. Ik voel me wel wat opgelaten. Toch willen we heel graag zien wat voor goeds Hogar allemaal doet voor de kinderen in deze wijk. Vroeger was de school niet veel meer dan een houten hut met een golfplaten dak, waar de kinderen op de grond zaten en een beetje bezig gehouden werden. In de afgelopen jaren is er een school van 3 verdiepingen gebouwd. De school is nog aan de kleine kant voor het aantal leerlingen, daarom gaan ze in twee shifts naar school: de ene helft 's morgens en de andere helft 's middags. Door de kinderen naar school te laten komen, hopen ze de kinderen weg te kunnen houden van het straatleven in de arme buurt, waar drank, drugs en vechtpartijen aan de orde van de dag zijn.
De directrice verwelkomt ons hartelijk en leidt ons door de school. We zijn een aantal klassen binnengelopen, waar verteld wordt wie wij zijn en waarom we daar zijn. De directrice vraagt aan de klas hoe het met ze gaat "¿Cómo están?" en de hele klas zegt in koor:"Muy bien, gracias a Dios ¿y usted?" (heel goed, dankzij God en hoe gaat het met u?).
Ben is met zijn lengte een ware bezienswaardigheid en dat Michael als Colombiaan geen Spaans spreekt vinden ze heel interessant. Een aantal kinderen wil weten welke sport Michael doet en hoe lang hij al in Nederland woont. We hebben nog de bibliotheek gezien, alvorens we naar de belangrijkste ruimte van de school begeleid worden: de keuken. Elke leerling krijgt een maaltijd op school, vaak de enige fatsoenlijke maaltijd die ze op een dag krijgen. De kinderen komen naar school omdat ze eten krijgen, anders zouden ze honger hebben en dus op straat op zoek moeten gaan naar voedsel. De school is 7 dagen in de week open; doordeweeks voor de kinderen en in het weekend kunnen de ouders er leren lezen en schrijven. De school is een belangrijke spil in de wijk Bello. De gemeente heeft dit opgemerkt en is begonnen met het geven van ondersteuning aan de wijk. Zij hebben voor de bevolking sociale huurflats gebouwd rond de school Er wordt hard aan gewerkt om de wijk leefbaarder te maken en dat is allemaal begonnen met het neerzetten van dit schoolgebouw door Hogar. Het gedoneerde geld is dus op een goede plek terecht gekomen. Er kunnen weer vele monden gevoed worden en er kunnen er weer schoolspullen aangeschaft worden. Na een dik uur nemen we afscheid van de directrice en geven we haar als kado een Spaanstalig kookboek met Nederlandse gerechten. Wie weet krijgen de kinderen volgende week wel boerenkool met worst :-) .
Nadat we Federico weer thuis afgezet hebben, zijn we met Michael terug gegaan naar het skatepark, zodat hij effe los kan komen van alle indrukken. Het begint echter te regenen en we gaan schuilen in het aangrenzende skateshopje. Onze shopaholic spreekt daar meteen weer zijn vakantiebudget aan en koopt een supergaaf skateshirt. De shopeigenaar vertelt ons dat er een skatepark onder een brug te vinden is en dat blijft dus droog tijdens de regen. Het is in de buurt, dus eindelijk kan Michael zijn kunsten aan Marco showen.
Terug in het hotel gaan de mannen nog even in het hotelzwembad zwemmen en testen ze het turks stoombad. Linda ruimt ondertussen de schone was op en begint aan het verslag.
Om 7 uur bestellen we een taxi om naar het winkelcentrum Santa Fe te gaan om daar iets te gaan eten. We hebben weer tranen met tuiten gelachen in het restaurant. Ben en ik hebben het over diarreeremmers: "hoe lang blijven die eigenlijk remmen?". Zegt die komiek van ons heel ad-rem: "als je maar niet gaat slippen...". Later, bij het bestellen van het nagerecht, zeg ik: "Mmm zo'n warme brownie lijkt me wel wat", waarop Michael prompt antwoordt: "dat hoeft niet, die zit al naast je".
Nu vroeg het bed in, morgen weer een mooie dag voor de boeg!
Helaas voor ons is Fausto, die normaalgesproken de Hogar projecten in Colombia begeleidt, op vakantie. Hij heeft zijn neef Federico gevraagd om ons de school San Nicolas te laten zien. Bello is een arme wijk aan de rand van Medellin, zo'n 40 minuten rijden vanaf het centrum. Zodra we de immer drukke autopista verlaten, merken we dat de wegen en de huisjes slechter worden. Onze auto wordt ook door iedereen op straat bekeken, alsof we getaxeerd worden. Ik voel me wel wat opgelaten. Toch willen we heel graag zien wat voor goeds Hogar allemaal doet voor de kinderen in deze wijk. Vroeger was de school niet veel meer dan een houten hut met een golfplaten dak, waar de kinderen op de grond zaten en een beetje bezig gehouden werden. In de afgelopen jaren is er een school van 3 verdiepingen gebouwd. De school is nog aan de kleine kant voor het aantal leerlingen, daarom gaan ze in twee shifts naar school: de ene helft 's morgens en de andere helft 's middags. Door de kinderen naar school te laten komen, hopen ze de kinderen weg te kunnen houden van het straatleven in de arme buurt, waar drank, drugs en vechtpartijen aan de orde van de dag zijn.
De directrice verwelkomt ons hartelijk en leidt ons door de school. We zijn een aantal klassen binnengelopen, waar verteld wordt wie wij zijn en waarom we daar zijn. De directrice vraagt aan de klas hoe het met ze gaat "¿Cómo están?" en de hele klas zegt in koor:"Muy bien, gracias a Dios ¿y usted?" (heel goed, dankzij God en hoe gaat het met u?).
Ben is met zijn lengte een ware bezienswaardigheid en dat Michael als Colombiaan geen Spaans spreekt vinden ze heel interessant. Een aantal kinderen wil weten welke sport Michael doet en hoe lang hij al in Nederland woont. We hebben nog de bibliotheek gezien, alvorens we naar de belangrijkste ruimte van de school begeleid worden: de keuken. Elke leerling krijgt een maaltijd op school, vaak de enige fatsoenlijke maaltijd die ze op een dag krijgen. De kinderen komen naar school omdat ze eten krijgen, anders zouden ze honger hebben en dus op straat op zoek moeten gaan naar voedsel. De school is 7 dagen in de week open; doordeweeks voor de kinderen en in het weekend kunnen de ouders er leren lezen en schrijven. De school is een belangrijke spil in de wijk Bello. De gemeente heeft dit opgemerkt en is begonnen met het geven van ondersteuning aan de wijk. Zij hebben voor de bevolking sociale huurflats gebouwd rond de school Er wordt hard aan gewerkt om de wijk leefbaarder te maken en dat is allemaal begonnen met het neerzetten van dit schoolgebouw door Hogar. Het gedoneerde geld is dus op een goede plek terecht gekomen. Er kunnen weer vele monden gevoed worden en er kunnen er weer schoolspullen aangeschaft worden. Na een dik uur nemen we afscheid van de directrice en geven we haar als kado een Spaanstalig kookboek met Nederlandse gerechten. Wie weet krijgen de kinderen volgende week wel boerenkool met worst :-) .
Nadat we Federico weer thuis afgezet hebben, zijn we met Michael terug gegaan naar het skatepark, zodat hij effe los kan komen van alle indrukken. Het begint echter te regenen en we gaan schuilen in het aangrenzende skateshopje. Onze shopaholic spreekt daar meteen weer zijn vakantiebudget aan en koopt een supergaaf skateshirt. De shopeigenaar vertelt ons dat er een skatepark onder een brug te vinden is en dat blijft dus droog tijdens de regen. Het is in de buurt, dus eindelijk kan Michael zijn kunsten aan Marco showen.
Terug in het hotel gaan de mannen nog even in het hotelzwembad zwemmen en testen ze het turks stoombad. Linda ruimt ondertussen de schone was op en begint aan het verslag.
Om 7 uur bestellen we een taxi om naar het winkelcentrum Santa Fe te gaan om daar iets te gaan eten. We hebben weer tranen met tuiten gelachen in het restaurant. Ben en ik hebben het over diarreeremmers: "hoe lang blijven die eigenlijk remmen?". Zegt die komiek van ons heel ad-rem: "als je maar niet gaat slippen...". Later, bij het bestellen van het nagerecht, zeg ik: "Mmm zo'n warme brownie lijkt me wel wat", waarop Michael prompt antwoordt: "dat hoeft niet, die zit al naast je".
Nu vroeg het bed in, morgen weer een mooie dag voor de boeg!
-
03 Mei 2017 - 06:45
Krabbetjes:
Goedemorgen. Zo te zien en te lezen is iedereen weer fris en fruitig. Gelukkig maar weer..het bezoeken van de school brengt ook voor ons weer herinneringen naar boven. Hoe fantastisch is het dat Nederlanders een school bezoeken en dan ook nog deze school ondersteunen. En zie je hoe dankbaar de kinderen zijn. Kippevel weer hoor. Bijzondere reis maken jullie waarbij Michael zorgt voor de entertainment. Das echt Michael hè..hihi. Geniet er lekker van lieverdjes -
03 Mei 2017 - 08:10
Athina:
Ik ben weer helemaal bijgelezen hoor. Ik vind het prachtig wat jullie allemaal meemaken, al ben ik een lafbek en zou dit zelf niet durven. Of eigenlijk ben ik meer een schijtert, 50 kleuren stront van de schrik, daar helpt geen diarreeremmer tegen hoor -
03 Mei 2017 - 08:34
Gonny:
Opnieuw een mooie dag voor jullie, hoe bijzonder ! Succes met de eekhoorntjes daar, ze zijn echt super brutaal -
03 Mei 2017 - 10:46
Arjan:
Mooie foto's van San Nicolas! Ik heb nog nooit zulke mooi geverfde muren gezien in een Colombiaanse school :)
Wat jammer dat Fausto niet aanwezig was maar ik denk dat Federico uit hetzelfde hout gesneden is.
Fijn dat de gezondheid weer beter is en geniet van de mooie stad en jullie verdere reis. -
03 Mei 2017 - 11:28
Yvonne:
Hebben ze een Turks stoombad bij het hotel daar? Helemaal niet gezien vorige keer :-)
Geniet nog maar lekker van Medellin! Er is zoveel leuks en moois te doen en te zien.... -
03 Mei 2017 - 13:45
Lidy Simonetti:
het doet ons plezier te zien dat onze bijdrage zo goed terechtgekomen is. Wat een mooi project is dat, de kinderen lokken met een maaltijd en ze gaandeweg ook nog wat kennis bij te brengen.Gelukkig dat jullie weer gezond zijn en dit bezoek door heeft kunnen gaan. Liefs, papa en mama.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
