Naar Taironaka

Ruim op tijd kwam de chauffeur ons ophalen voor een autorit van ruim een uur naar Taironaka. Om bij het resort te komen moesten we ook nog een kwartier met een bootje stroomopwaarts worden gebracht. De cabañas zijn supereenvoudig, maar passen precies in deze omgeving. Alleen het hoogstnoodzakelijke is aanwezig. Een bed, douche en wc. De slaapkamer is wel hermetisch afgesloten met gaas voor muggen. De “huiskamer” is buiten met een klein tafeltje, een bankje, schommelstoel en drie hangmatten.

Bij aankomst hebben we wat gedronken en werd ons gevraagd wat we voor lunch wilde eten. De keus was kip of vis of vlees met kokosrijst of patacon (gefrituurde platgeslagen banaan). Voor het avondeten kwam dezelfde vraag met dezelfde keus :-). Het smaakt erg goed, dus die herhaling mag er best zijn. Na onze jungle-ervaring kiezen we in de stad wel weer een restaurantje met voedsel naar onze eigen gading.

Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt door Taironaka. Ze hebben zelf een paar kooien met diertjes die je ook in het wild in deze jungle kan tegenkomen. Dan kan je in ieder geval zeggen, dat je ze gezien hebt, al is het dan achter gaas. De bloemenpracht is overweldigend en de wandeling naar boven is dan ook geen straf. Op een gegeven moment komen we bij wat archeologische vondsten. Het zijn de fundamenten van de hutjes van de vroegere bewoners van deze streek de Tayrona indianen. In het mini-museum dat bij dit resort hoort, zie je schilderijen en tekeningen waarop die hutjes staan. Er is nog één zo’n hut in gebruik door traditionele indianen. Ze wonen nog geen 50m van onze cabaña vandaan. Ze hebben allemaal witte hemden aan, soms met een tas schuin om hun middel en iedereen heeft de haren los en lang.

Na de wandeling was een verkoelende plons in de rivier meer dan welkom. Er is een sterke stroming, dus Ben en Michael liepen steeds een stukje stroomopwaarts om zich vervolgens stroomafwaarts mee te laten drijven. Linda wilde èn in het water zitten èn lezen. Die combinatie is makkelijk te doen als je een stoel in het water zet.

Naarmate de duisternis meer en meer invalt, neemt het geluid dat uit de jungle komt toe. Het geluid van krekels, maar ook constant gesnerp en gepiep van ons onbekende dieren neemt oorverdovende vormen aan. Je moet echter niet denken zo’n herrie-makend dier te kunnen vinden. Opeens schrikken we op van gefladder. Dan blijkt er een pauw op de hut te zijn gaan zitten. We zullen er hopelijk aan wennen en er bij in slaap vallen alsof om het rustgevende ruisen van de zee gaat.

We hebben hier nauwelijks elektriciteit. Er hangen een paar zuinige LED-lampjes die zijn aangesloten op een accu, die gevoed wordt door zonne-energie. Een paar uur per dag is er spanning op de stopcontacten om de camera’s en telefoons op te laden, echter vandaag is dat t.o.h. nog niet gelukt. Het komt hier zoals het komt. Go with te flow, dus. En dat is ook hetgeen wat we morgen gaan doen. Dan gaan we al dobberend met een rubberen band stroomafwaarts drijven richting zee. Spannend!