Michael dag: eerste Lustrum

Vandaag staan we stil bij de geboorte van ons gezin vijf jaar geleden. De dag waarop voor ons, na 8 jaar kinderwens en na 5 jaar adoptieprocedure, het ouderschapsavontuur begon. Een avontuur waar we nog steeds volop van genieten. Natuurlijk kent ieder gezin zijn huisje en het eigen kruisje, maar de uitdagingen die dat met zich meebrengt, pakken wij altijd positief aan.

We zien ons vijf jaar geleden nog staan in het kantoortje van de Colombiaanse kinderbescherming waar wij Michael zouden krijgen; in onze nette kleding, zwetend van de tropische hitte, of juist van emotie met een knuffel van Winnie de Pooh en een kinderrugzakje in onze handen. Cesar die dit belangrijke moment voor ons vastlegt, loopt naar buiten om alvast ons manneke te filmen. We horen geroezemoes op de gang en zouden willen dat we door de muren heen konden kijken. Eindelijk wordt Michael op de arm van een dame het kantoortje binnengebracht. Wow! Wat een mooi manneke! Nog mooier dan op de foto. Stevig houdt hij het fotoboekje vast dat wij voor hem opgestuurd hebben. Hij roept: “Voy a holanda” (ik ga naar Nederland) en iedereen is vertederd. Daarna lijkt het besef door te dringen dat hij met alleen maar vreemden in het kantoortje is, dan komen de tranen en roept hij steeds “No quiero, No quiero” (ik wil niet)....

Wie wil weten hoe de rest van de dag (of de hele adoptiereis) is verlopen, nodigen we uit om te kijken naar de website die we destijds hebben bijgehouden: http://www.ben-linda.nl/Reisverslag.htm

Vanmorgen hebben we de Colombiaanse vlag buiten gehangen en vanmiddag zijn we met twee vriendjes uit zijn klas gaan lunchen bij de McDonalds. Dit keer kom ik niet met gezondere alternatieven als tegenvoorstel. Als dit voor hem een feestgevoel geeft, dan ga ik graag overstag...

We gaan dit lustrum ook nog op een andere manier vieren. We gaan een rondreis maken door Michaels geboorteland. Vandaar dat wij deze weblog begonnen zijn.