02-08 Op de valreep
Blijf op de hoogte en volg Linda
02 Augustus 2019 | Colombia, Pereira
We zullen de finca en zijn bewoners enorm gaan missen. Zoals Cala de hond, die we steeds naar buiten moesten dirigeren als we gingen eten; de muisjes die de keuken onveilig maken; de pad die achter de kast woont en zich af en toe laat zien en de salamandertjes in de bank en achter de koelkast. Michael ging zelfs op vliegenjacht om dode vliegjes als kant en klare hapjes voor de salamanders neer te leggen. Zekers te weten dat de salamandertjes nog vaak aan hun weldoener zullen terugdenken. Waar wij dan weer aan zullen terugdenken zijn de muggen en de steekvliegen, maar dan vanwege de bulten op onze benen, die we noodgedwongen mee zullen nemen naar Medellín.
Tot zover de beestjes, het zijn Cesar, Stella en Maria die de dagen hier erg aangenaam hebben gemaakt. Cesar heeft enorm veel voor ons geregeld en de contacten met de families gelegd. Hij heeft ze opgehaald of ons er naartoe gebracht. Doordat Linda Spaans spreekt hebben we ook veel contact met Stella gehad. Zij kwam ook kletspraatjes maken of Linda liep even naar beneden om wat te babbelen. En Michael?... Michael communiceert gewoon met iedereen. Hoe?... Met handen, voeten en een grote lach, dan doen ze gewoon alles voor hem. Maar eerlijk is eerlijk, Michael hielp Stella vrijwel elke maaltijd met het dragen van de dienbladen van hun huis via het trapje omhoog naar de finca. Maria, de huishoudster werkte geruisloos om ons heen. Ze werkt 9 uur op een dag zonder pauze. Je snapt dus wel dat wij haar af en toe wat restjes eten en drinken toestopten. Ze nam het verlegen aan en altijd buiten het zicht van de baas.
Om 13.30 uur zijn we naar Quimbaya vertrokken. Papa Johany had nog gebeld dat hij al vanaf 15.00 uur beschikbaar was. In Quimbaya was het enorm druk. De stad bestaat dit weekend 105 jaar en de festiviteiten begonnen vandaag. Er was op het moment dat wij aankwamen een optocht gaande met allemaal kleine kinderen, verkleed als paard, of wandelend met een stokpaardje. Ook waren er fietsen versierd als paard en zelfs kinderwagens hadden paardenhoofden en staarten. Het was een prachtig gezicht, zoveel vrolijkheid op straat. Maar vrolijke Colombianen maken doorgaans heel veel herrie en het hoogtepunt van de drukte was uitgerekend op de plek waar wij met Michael's vader hadden afgesproken. We vroegen ons echt af hoe we hier elkaar zouden kunnen ontmoeten. Maar... slechts 10 minuten later dan afgesproken kwam de familie aangelopen. Johany is onmiskenbaar de papa van Michael; vader en zoon lijken sprekend op elkaar. Dat hadden we op de foto's al gezien, maar in levende lijve nog meer. Dezelfde bouw, hetzelfde loopje, hetzelfde buikje en dezelfde lach. Michael is nog net ietsje kleiner dan zijn vader, maar het scheelt geen 5 centimeter. We zijn aan de andere kant van het plein op een terrasje gaan zitten, ver weg van de herrie. Daar hebben we ijs en drankjes besteld en konden we wat kletsen. Monik, de vrouw van Johany en Isabella, het halfzusje van Michael waren er ook bij. De kadootjes werden in dank aangenomen en Monik was verrast dat ook zij kadootjes kreeg. Johany vroeg Michael of hij ook zijn oma nog wilde zien. Zij woont vrijwel om de hoek. Oma Alba was erg bij haar kleinkind te zien en vroeg ons waarom we niet eerder gekomen waren of langer bleven. Zij wist niet dat wij al zo lang hier waren. Na een kwartiertje zijn we een stukje gaan wandelen langs de winkeltjes. Monik verdween even uit het zicht, om wat later tevoorschijn te komen met een paar leuke souvenirs voor ons. Isabella week niet van haar broers zijde. Ze vond het fantastisch hem te kunnen vasthouden en Michael deinsde er niet voor terug om een arm om haar heen te slaan. Michael wilde voor hem en zijn vader dezelfde pet kopen, maar in geen enkele winkel waren er twee dezelfde die naar beider smaak was. Dat gold ook voor de T-shirts. Toen hebben we maar beloofd om iets moois vanuit Nederland te sturen. Isabella heeft nog wel een leuk T-shirtje gekregen. Ineens was het tijd om afscheid te nemen. Wat is de tijd snel gegaan en wat was het leuk. Uiteindelijk is het toch nog allemaal goed gekomen en kunnen we met een fijn gevoel Pereira verlaten. Morgen gaan we naar Medellín om daar samen met onze gids Marco weer een paar mooie dagen tegemoet te gaan.
-
03 Augustus 2019 - 04:41
Diane:
Goede morgen allemaal
Supermooi -
03 Augustus 2019 - 06:31
Angelica:
wat fijn dat alle geplande ontmoetingen ook realiteit zijn geworden. fijn, michael dat je nu èn papa J. èn je zusje (wat is ze mooi) hebt mogen meemaken. En nu lekker genieten in Medina met Marco, waar jullie zulke fijne herinneringen aan hebben. Zal vast TOP zijn. liefs -
03 Augustus 2019 - 08:06
Rien:
Gisteren kwamen wij laat terug in ons hotel, en ik heb gelijk onze iPad gepakt. Helaas was het verslag er toen nog niet. Nu net even wakker en gelijk maar even kijken, wat geweldig dat ik dit mag lezen.
Het was even spannend maar het is toch goed gekomen, de ontmoeting waar jullie zo naar hebben uitgekeken. Een goede reis zometeen en geniet van het mooie Medellin. -
03 Augustus 2019 - 12:26
Erica:
Wat mooi om te lezen en de foto's te mogen zien!
Fijn voor Michael dat hij nu beide Colombiaanse ouders heeft ontmoet.
Veel plezier de rest van de reis.
Wij vliegen morgen terug en kijken terug op een mooie reis.
Nuqui is een aanrader, mijn mooiste beleving hier -
03 Augustus 2019 - 12:34
Jolanda:
De kers op de taart.. missie volbracht. Alles en iedereen ontmoet.. top!!
Op naar het volgende avontuur in Medellin..
Liefs x -
03 Augustus 2019 - 13:24
Ulrike:
Wat fijn dat de ontmoeting met de vader van Michael toch nog gelukt is. Opnieuw onvergetelijke momenten! Inmiddels zitten jullie waarschijnlijk al in de bus naar Medellin. Goede reis en hopelijk gaat het goed met je rug! -
06 Augustus 2019 - 05:01
Barbara:
Wat een super verhaal! Ik zit te genieten!
Veel liefs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley