Jungle-trip 1: natuurreservaat Tanimboca (Amazone)
Blijf op de hoogte en volg Linda
26 April 2017 | Colombia, Leticia
Het vertrek uit de omgeving van El Cerrito viel vooral Michael zwaar. Hij heeft er wel wat traantjes om moeten laten. Hij wilde blijven! Dat is ook wel begrijpelijk. Maar naar de jungle gaan is ook heel stoer, dus al gauw was zijn vizier daarop gericht. We hebben twee vliegtuigen gehad om daar te komen. We zijn geland in Leticia en die stad is niet anders te bereiken dan per vliegtuig. Als je Leticia uitrijdt is er slechts één geasfalteerde weg zonder zijstraten en daarlangs staan armoedige huisjes van de inheemse bevolking. De weg loopt verderop dood, dus het vervoer kan alleen maar heen en terug rijden.
Robinson, onze gids, stond netjes met een bordje bij de uitgang van het kleine vliegveld. Hij bracht ons meteen naar het natuurreservaat 11 km verderop. Meer dan de helft van onze bagage hebben we bij hem achtergelaten en we hopen het aan het eind van de jungletrip weer netjes terug te krijgen. We hebben hem geloofd op zijn bruine ogen.
Bij het inschrijven in het resort, kregen we meteen gepersonaliseerde pasjes mee. Die pasjes moeten we bij ons houden. Mocht er iets met ons gebeuren, zodanig dat we naar de dokter of het ziekenhuis zouden moeten, dan is dat gratis omdat we onder de verantwoordelijkheid van dit resort vallen.
Het was te laat om nog te lunchen. We zijn samen met iemand van het resort naar wat hutjes verderop gelopen om wat chips en limonade te kopen. Toen op pad naar onze boomhut. Het is regentijd in Colombia en dat merk je vooral hier in de jungle. Het is er nat en zompig en de lucht is warm en vochtig. Ook de muggen zijn nu veel actiever. We smeren onze DEET heel trouw, dus we hopen er maar het beste van. De weg er naartoe ging over dwarsliggende boomstammen. Die lagen niet gestructuureerd op een rij, maar schots en scheef. De ene boomstam had zich wel vastgezogen in de modder, terwijl de andere omhoogwipte als een losse steen in het plaveisel. Soms moest je over een boomstammetje een watertje over, er was een relinkje, maar dat begon al gevaarlijk te bewegen als je er naar keek. De gids liep vlotjes door en wij lieten ons niet kennen. Onderweg hebben we nog een aantal kikkertjes gezien en gefotografeerd. Ze hadden moeilijke namen, en twee ervan waren giftig. Muy muy venenosos (heel erg giftig). Nou die term ken ik en dat is belangrijker om te weten dan wat hun namen zijn. Uiteindelijk kwam de eerste boomhut in zicht. Een grote met drie slaapkamers, douche en toilet. Even verderop zou nog een boomhut vrij zijn die hoger in de bomen gebouwd was, maar veel kleiner. Michael was heel stellig, hij wilde de grootste.
Het is superleuk om hier te zijn. De mannen zijn een etage lager een potje aan het pesten bij een zaklampje en ik schrijf dit verslagje. De duisternis valt nu in. Gelukkig hebben we de foto's meteen bij aankomst al gemaakt. Om 18.00 uur worden we opgehaald voor het avondeten aan het begin van het park. Daarna volgt nog een wandeling in het donker om nachtdieren te spotten. Het regent. Ik ben benieuwd of die beestjes zich schuilhouden, ik heb liever dat ze meteen langs onze route komen applaudiseren om ons aan te moedigen op de barre tocht. We hebben regenjasje bij ons, maar we zijn al nat van het zweet. Toch hebben we er veel zin in.
Vervolg:
De wandeling was ontzettend gaaf. In het pikkedonker samen met de gids de jungle in. Ik wist niet wat ik er van verwachten moest, maar het was super! Michael en José hadden meteen een klik. José bewonderde de alertheid van Michael, die soms nog sneller diertjes spotte dan hijzelf en ook dat hij bijvoorbeeld ineens een geur rook, waarop José kon zeggen dat het een dier met een dik schild was, dat lijkt op een schildpad en dat deze typische geur achterlaat. Michael vond José een tweede Freek in het wild.
We hebben hier al meer kikkers gezien dan in ons eigen kikkerlandje. Ben werd er een beetje melig van : "Wat zegt een kikker als 'ie uit de boom valt?...kwak" en bij een enorme scheet die hij liet zei hij: "Hoor je dat...een typische trilbilkikker". Maar er zijn ook andere dieren gespot: muizen, 2 soorten tarantula's, gekko's, sprinkhanen zo groot als een kinderhand en zelfs een slang. Het allermooiste was toen José ons vroeg alle lampen uit te doen en je ogen te laten wennen aan het licht. Na een poosje zag je dat de grond licht gaf, door lichtgevende micro-organismen. Zo gaaf, "glow in the dark" in het wild.
De gids bracht ons terug naar onze boomhut, waar we een enorme spin aantroffen. Deze spin wordt een nep-schorpioen genoemd, maar is volkomen ongevaarlijk. De gids zei dus dat we die gerust konden laten zitten, want hij doet niets. Op verzoek van Michael heeft ie de spin toch maar buiten gezet.
Daarna een koude douche in de boomhut bij het licht van een zaklantaarn, nog een potje pesten en vroeg naar bed want om 6.20 uur komt de gids ons met alle bepakking alweer ophalen.
Robinson, onze gids, stond netjes met een bordje bij de uitgang van het kleine vliegveld. Hij bracht ons meteen naar het natuurreservaat 11 km verderop. Meer dan de helft van onze bagage hebben we bij hem achtergelaten en we hopen het aan het eind van de jungletrip weer netjes terug te krijgen. We hebben hem geloofd op zijn bruine ogen.
Bij het inschrijven in het resort, kregen we meteen gepersonaliseerde pasjes mee. Die pasjes moeten we bij ons houden. Mocht er iets met ons gebeuren, zodanig dat we naar de dokter of het ziekenhuis zouden moeten, dan is dat gratis omdat we onder de verantwoordelijkheid van dit resort vallen.
Het was te laat om nog te lunchen. We zijn samen met iemand van het resort naar wat hutjes verderop gelopen om wat chips en limonade te kopen. Toen op pad naar onze boomhut. Het is regentijd in Colombia en dat merk je vooral hier in de jungle. Het is er nat en zompig en de lucht is warm en vochtig. Ook de muggen zijn nu veel actiever. We smeren onze DEET heel trouw, dus we hopen er maar het beste van. De weg er naartoe ging over dwarsliggende boomstammen. Die lagen niet gestructuureerd op een rij, maar schots en scheef. De ene boomstam had zich wel vastgezogen in de modder, terwijl de andere omhoogwipte als een losse steen in het plaveisel. Soms moest je over een boomstammetje een watertje over, er was een relinkje, maar dat begon al gevaarlijk te bewegen als je er naar keek. De gids liep vlotjes door en wij lieten ons niet kennen. Onderweg hebben we nog een aantal kikkertjes gezien en gefotografeerd. Ze hadden moeilijke namen, en twee ervan waren giftig. Muy muy venenosos (heel erg giftig). Nou die term ken ik en dat is belangrijker om te weten dan wat hun namen zijn. Uiteindelijk kwam de eerste boomhut in zicht. Een grote met drie slaapkamers, douche en toilet. Even verderop zou nog een boomhut vrij zijn die hoger in de bomen gebouwd was, maar veel kleiner. Michael was heel stellig, hij wilde de grootste.
Het is superleuk om hier te zijn. De mannen zijn een etage lager een potje aan het pesten bij een zaklampje en ik schrijf dit verslagje. De duisternis valt nu in. Gelukkig hebben we de foto's meteen bij aankomst al gemaakt. Om 18.00 uur worden we opgehaald voor het avondeten aan het begin van het park. Daarna volgt nog een wandeling in het donker om nachtdieren te spotten. Het regent. Ik ben benieuwd of die beestjes zich schuilhouden, ik heb liever dat ze meteen langs onze route komen applaudiseren om ons aan te moedigen op de barre tocht. We hebben regenjasje bij ons, maar we zijn al nat van het zweet. Toch hebben we er veel zin in.
Vervolg:
De wandeling was ontzettend gaaf. In het pikkedonker samen met de gids de jungle in. Ik wist niet wat ik er van verwachten moest, maar het was super! Michael en José hadden meteen een klik. José bewonderde de alertheid van Michael, die soms nog sneller diertjes spotte dan hijzelf en ook dat hij bijvoorbeeld ineens een geur rook, waarop José kon zeggen dat het een dier met een dik schild was, dat lijkt op een schildpad en dat deze typische geur achterlaat. Michael vond José een tweede Freek in het wild.
We hebben hier al meer kikkers gezien dan in ons eigen kikkerlandje. Ben werd er een beetje melig van : "Wat zegt een kikker als 'ie uit de boom valt?...kwak" en bij een enorme scheet die hij liet zei hij: "Hoor je dat...een typische trilbilkikker". Maar er zijn ook andere dieren gespot: muizen, 2 soorten tarantula's, gekko's, sprinkhanen zo groot als een kinderhand en zelfs een slang. Het allermooiste was toen José ons vroeg alle lampen uit te doen en je ogen te laten wennen aan het licht. Na een poosje zag je dat de grond licht gaf, door lichtgevende micro-organismen. Zo gaaf, "glow in the dark" in het wild.
De gids bracht ons terug naar onze boomhut, waar we een enorme spin aantroffen. Deze spin wordt een nep-schorpioen genoemd, maar is volkomen ongevaarlijk. De gids zei dus dat we die gerust konden laten zitten, want hij doet niets. Op verzoek van Michael heeft ie de spin toch maar buiten gezet.
Daarna een koude douche in de boomhut bij het licht van een zaklantaarn, nog een potje pesten en vroeg naar bed want om 6.20 uur komt de gids ons met alle bepakking alweer ophalen.
-
01 Mei 2017 - 07:35
Gonny:
Oe wat gaaf, op de muggen en de spin in de hut na dan -
01 Mei 2017 - 07:55
Artie:
Wauwww wat heb je weer mooi geschreven en dat Michael snel gewend was in jungle zou ik zeggen genietse -
01 Mei 2017 - 08:17
Diane:
Mooi
Begrijpelijk dat Michael een beetje verdrietig is
Maar gelukkig kunnen kinderen zich daar vrij makkelijk overheen zetten als er
Wat anders en interessants tegenover staat
Gewoon blijven genieten Van alles wat je ziet en de indrukken die jullie opdoen
Enjoy -
01 Mei 2017 - 08:23
Athina:
Leuk dat we mee op reis mogen, en ik liep weer echt met jullie nee. Ik zou dit dus echt nooit durven.
Ik vind jullie heel erg stoer. Fijn dat er weer bericht van jullie is. -
01 Mei 2017 - 08:51
Krabbetjes:
Wat fijn om weer wat van jullie te mogen lezen. Afscheid nemen is altijd moeilijk hè..Ik kan het me zo goed voorstellen. Bij het zien van de foto's en het lezen van jullie jungle verslag krijg ik ( jolanda) er echt heeeeel erg zin in om al die mooie beestjes in het echt te bewonderen. (Brrrr)... Fijn dat jullie je zo goed vermaken. Geniet er nog lekker van. Tis hier op het moment ook regenachtig dikke besos xxx -
01 Mei 2017 - 09:54
Grietsje:
joehoe weer een verslag! En wat voor 1! Heel begrijpelijk dat Michael het afscheid nemen moeilijk vond.Wat een rollercoaster moet deze reis voor hem( en ook jullie ) . Maar nu in de amazone... Wat een prachtige foto's, zo zijn we er echt een beetje bij. Heel benieuwd naar jullie volgende avontuur. Geniet weer lekker verder. -
01 Mei 2017 - 11:28
Anita Huijbregts:
Wooooow, wat een mooie foto's, moet daar geweldig zijn.
Dit zal wel een reis zijn om nooit te vergeten, mooie herinneringen en ook emotionele momenten, dat hoort er bij.
Veel plezier nog daar en geniet ervan.
-
01 Mei 2017 - 14:49
Demion:
Erg mooi, heel veel dieren, en dan zie jij een kikker :)
Geniet er lekker van
XXX -
01 Mei 2017 - 16:44
Yvonne:
Jeetje, jullie zijn met een groot vliegtuig geland in Leticia! Wij hadden echt zo'n 8-persoons-propeller (van papier gevouwen) toestel. En wat is het toch weer mooi in die Amazone! Iets minder regen is denk ik ook niet verkeerd, maar hopelijk krijgen jullie ook nog wat zon te zien!
Groetjes, Yvonne -
01 Mei 2017 - 20:05
Karin:
Super om mee te mogen reizen!! Wat een avonturen! -
01 Mei 2017 - 22:39
Margo:
Wat een schitterende foto's!!! En wat zijn jullie stoer, ik ga dat vliegtuig nog niet in, laat staan de jungel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
