Hola mama
Blijf op de hoogte en volg Linda
21 April 2017 | Colombia, El Cerrito
Deze nacht waren het krolse katten die me uit de slaap hielden. En als je wakker bent en denkt aan DE DAG voor ons manneke, dan val je niet makkelijk meer in slaap. Het voordeel was wel dat we allemaal op tijd gedouched waren en de tassen, die al grotendeels ingepakt waren, gesloten konden worden.
Het afscheid van de finca valt altijd zwaar. Het zijn zulke lieve mensen, die echt alles doen om je te helpen en het je naar de zin te maken. Ik heb deze keer heel veel met Stella gepraat. Dat kan ik nu weer stukken beter dan voorgaande keren. Mijn spaans is nu zo goed dat kletsen over alles en niets geen probleem meer is. Bij het afscheid stopte Stella me nog een kadootje toe. Kerstmannetjes, zelfgemaakt voor de komende kerst. Michael had van Pablo, de zoon van Cesar, een goudkleurige ketting gekregen waar hij heel verguld mee is.
Onderweg naar El Cerrito, waar mama Yohana woont, hebben we een tussenstop gemaakt in Buga, een druk bezocht bedevaartsoord van "el señor de los milagros". Er wordt beweerd dat een wasvrouw een houten kruis dagelijks zag groeien, dit milagro of het wonder kan niet anders dan met tussenkomst van een goddelijke macht gebeurd zijn. De kathedraal van Buga ziet er prachtig uit met zijn zilveren torentjes en ook binnen is het er prachtig. Er was net een mis gaande met muziek en klappende mensen, zo maak je de kerkgang wel heel gezellig. Na een snelle lunch in een barretje zijn we naar het hotel gereden om in te checken. Wat een prachtig resort, met gebouwen van bamboe en mooie bloemen in de tuin. En we zitten hier echt helemaal alleen. Michael en ik ieder een eigen zwemband. Ben houdt toch niet van zwemmen :-).
Dan eindelijk op naar El Cerrito. Het huisje was snel gevonden. De vriendin van Yohana kwam naar buiten om ons te ontvangen. Binnen was Giovani, de broer van Michael. De twee begroetten elkaar hartelijk, zonder al te veel emotie, maar wel met open blik. Later liep het kleine huisje vol met heel veel andere mensen en kinderen. Verre neven, een oom van Michael, maar ook buurvrouwen en alle kinderen uit de straat. Het leek wel een staande receptie, maar Yohana was in geen velden of wegen te bekennen. We kregen vruchtensap en cake. Michael en Giovani hebben samen nog hartvormige ballonnen opgeblazen, die ze samen overal in het huisje hebben opgehangen. Yohana liet lang op zich wachten en dat werd een beetje ongemakkelijk, vooral voor Ben en mij. Michael had zijn bal meegenomen en was met zijn broer, oom en wat kids op straat gaan voetballen. Ondertussen was Cesar volop aan het rechercheren. Hij heeft daardoor weer veel belangrijke zaken boven water gekregen. Deisy, de vriendin van Yohana, heeft haar vele malen gebeld, maar ze hing steeds op. Ze was te nerveus en kon nog niet aan om naar huis te komen, ze huilde. Eindelijk na zo'n drie kwartier wachten, kwam ze om de hoek van de straat gelopen. Michael liep rustig naar haar toe en omhelsde en troostte haar. Zo knap van ons ventje. Na een paar minuten hadden ze weer oog voor de omgeving en viel Yohana mij snikkend in de armen. Toch herpakte ze zich vrij snel en ook Ben kreeg een omhelzing. Daarna is ze hand in hand met Michael het huisje ingelopen en zaten ze zwijgend op de bank, waarbij Yohana steeds het haar uit zijn gezicht wreef en vervolgens weer over zijn handen. Na een poosje nam Cesar de regie in handen en heeft haar allerlei vragen gesteld. Wat doet 'ie dat toch goed. Uit alle antwoorden en hetgeen we al weten, hebben we weer een completer beeld gekregen van het leven van ons ventje voordat hij naar Nederland kwam. Gelukkig was er iemand zo slim om alle andere mensen te zeggen uit het huisje te gaan en bij de deur en het raam weg te blijven, zodat Yohana open kon vertellen.
Michael was het wachten en zitten beu en wilde dolgraag de kadootjes geven. Yohana was wat timide en overdonderd, maar erg blij met alle kadootjes die ze gekregen heeft. Het boekje, gemaakt door de klas, vond ze superleuk. Samen met anderen hebben ze wat teksten gelezen en vooral de foto's van de klasgenoten vonden ze leuk. Heel bijzonder is dat in Nederland iedereen zo maar met eigen gekozen kleding naar school mag. In Colombia heeft elk kind die naar school gaat een schooluniform aan. De ketting die Michael samen met twee meiden uit de klas gemaakt heeft, heeft ze meteen omgedaan evenals de bijzondere armband die wij speciaal voor haar hebben laten maken. Het is een blauw lederen riempje met daarop 3 buttons. Eentje met een haarlokje van Michael, eentje met een melktandje van Michael en eentje met een blauwe steen.
Het was tijd om te gaan en we hebben mama Yohana, broer Giovani, oom Harold, vriendin Deisy en haar dochtertje Dana uitgenodig om morgen in de tuinen van het hotel te komen relaxen om elkaar beter te leren kennen. Daar ze niet wisten waar het hotel lag, zijn ze eerst met Cesar en ons mee gereden en hebben bij het hotel nog wat gedronken. De kids hadden al snel een pooltafel gevonden en waren daar lekker bezig. Ook hebben ze een vertaalapp geinstalleerd zodat ze niet steeds langs "Loket Linda" moeten gaan als ze iets van elkaar willen weten wat niet in gebarentaal te duiden is. O ja, en passant hoorden we ook dat Michael nog een zusje heeft van 7 maanden oud bij zijn biologische papa. Een vriendin van Yohana, die in Quimbaya woont, heeft haar dat verteld. Zij gaat op ons verzoek er de komende dagen nog werk van maken om te achterhalen wat zijn adres en/of telefoonnummer is en graag ook nog wat foto's. Fingers crossed!! Het was een bijzondere dag. Nu maar hopen dat de slapeloze nachten voorbij zijn.
Het afscheid van de finca valt altijd zwaar. Het zijn zulke lieve mensen, die echt alles doen om je te helpen en het je naar de zin te maken. Ik heb deze keer heel veel met Stella gepraat. Dat kan ik nu weer stukken beter dan voorgaande keren. Mijn spaans is nu zo goed dat kletsen over alles en niets geen probleem meer is. Bij het afscheid stopte Stella me nog een kadootje toe. Kerstmannetjes, zelfgemaakt voor de komende kerst. Michael had van Pablo, de zoon van Cesar, een goudkleurige ketting gekregen waar hij heel verguld mee is.
Onderweg naar El Cerrito, waar mama Yohana woont, hebben we een tussenstop gemaakt in Buga, een druk bezocht bedevaartsoord van "el señor de los milagros". Er wordt beweerd dat een wasvrouw een houten kruis dagelijks zag groeien, dit milagro of het wonder kan niet anders dan met tussenkomst van een goddelijke macht gebeurd zijn. De kathedraal van Buga ziet er prachtig uit met zijn zilveren torentjes en ook binnen is het er prachtig. Er was net een mis gaande met muziek en klappende mensen, zo maak je de kerkgang wel heel gezellig. Na een snelle lunch in een barretje zijn we naar het hotel gereden om in te checken. Wat een prachtig resort, met gebouwen van bamboe en mooie bloemen in de tuin. En we zitten hier echt helemaal alleen. Michael en ik ieder een eigen zwemband. Ben houdt toch niet van zwemmen :-).
Dan eindelijk op naar El Cerrito. Het huisje was snel gevonden. De vriendin van Yohana kwam naar buiten om ons te ontvangen. Binnen was Giovani, de broer van Michael. De twee begroetten elkaar hartelijk, zonder al te veel emotie, maar wel met open blik. Later liep het kleine huisje vol met heel veel andere mensen en kinderen. Verre neven, een oom van Michael, maar ook buurvrouwen en alle kinderen uit de straat. Het leek wel een staande receptie, maar Yohana was in geen velden of wegen te bekennen. We kregen vruchtensap en cake. Michael en Giovani hebben samen nog hartvormige ballonnen opgeblazen, die ze samen overal in het huisje hebben opgehangen. Yohana liet lang op zich wachten en dat werd een beetje ongemakkelijk, vooral voor Ben en mij. Michael had zijn bal meegenomen en was met zijn broer, oom en wat kids op straat gaan voetballen. Ondertussen was Cesar volop aan het rechercheren. Hij heeft daardoor weer veel belangrijke zaken boven water gekregen. Deisy, de vriendin van Yohana, heeft haar vele malen gebeld, maar ze hing steeds op. Ze was te nerveus en kon nog niet aan om naar huis te komen, ze huilde. Eindelijk na zo'n drie kwartier wachten, kwam ze om de hoek van de straat gelopen. Michael liep rustig naar haar toe en omhelsde en troostte haar. Zo knap van ons ventje. Na een paar minuten hadden ze weer oog voor de omgeving en viel Yohana mij snikkend in de armen. Toch herpakte ze zich vrij snel en ook Ben kreeg een omhelzing. Daarna is ze hand in hand met Michael het huisje ingelopen en zaten ze zwijgend op de bank, waarbij Yohana steeds het haar uit zijn gezicht wreef en vervolgens weer over zijn handen. Na een poosje nam Cesar de regie in handen en heeft haar allerlei vragen gesteld. Wat doet 'ie dat toch goed. Uit alle antwoorden en hetgeen we al weten, hebben we weer een completer beeld gekregen van het leven van ons ventje voordat hij naar Nederland kwam. Gelukkig was er iemand zo slim om alle andere mensen te zeggen uit het huisje te gaan en bij de deur en het raam weg te blijven, zodat Yohana open kon vertellen.
Michael was het wachten en zitten beu en wilde dolgraag de kadootjes geven. Yohana was wat timide en overdonderd, maar erg blij met alle kadootjes die ze gekregen heeft. Het boekje, gemaakt door de klas, vond ze superleuk. Samen met anderen hebben ze wat teksten gelezen en vooral de foto's van de klasgenoten vonden ze leuk. Heel bijzonder is dat in Nederland iedereen zo maar met eigen gekozen kleding naar school mag. In Colombia heeft elk kind die naar school gaat een schooluniform aan. De ketting die Michael samen met twee meiden uit de klas gemaakt heeft, heeft ze meteen omgedaan evenals de bijzondere armband die wij speciaal voor haar hebben laten maken. Het is een blauw lederen riempje met daarop 3 buttons. Eentje met een haarlokje van Michael, eentje met een melktandje van Michael en eentje met een blauwe steen.
Het was tijd om te gaan en we hebben mama Yohana, broer Giovani, oom Harold, vriendin Deisy en haar dochtertje Dana uitgenodig om morgen in de tuinen van het hotel te komen relaxen om elkaar beter te leren kennen. Daar ze niet wisten waar het hotel lag, zijn ze eerst met Cesar en ons mee gereden en hebben bij het hotel nog wat gedronken. De kids hadden al snel een pooltafel gevonden en waren daar lekker bezig. Ook hebben ze een vertaalapp geinstalleerd zodat ze niet steeds langs "Loket Linda" moeten gaan als ze iets van elkaar willen weten wat niet in gebarentaal te duiden is. O ja, en passant hoorden we ook dat Michael nog een zusje heeft van 7 maanden oud bij zijn biologische papa. Een vriendin van Yohana, die in Quimbaya woont, heeft haar dat verteld. Zij gaat op ons verzoek er de komende dagen nog werk van maken om te achterhalen wat zijn adres en/of telefoonnummer is en graag ook nog wat foto's. Fingers crossed!! Het was een bijzondere dag. Nu maar hopen dat de slapeloze nachten voorbij zijn.
-
22 April 2017 - 07:10
Marcel:
Wauw wauw en nog eens wauw. Heeeeeel veel plezier en geluk daar saampjes.
Echt dierbare foto's. Lekker genieten dat doe ik ook van jullie verslagen. -
22 April 2017 - 07:17
Athina:
Verbazing dat er geen verslag was toen ik wakker werd. En toen....*ploing* jaaaa hij komt binnen. Wat een verhaal lieve mensen, want een emotioneel verhaal. Die kwam binnen bij mij en tranen stromen. En dan heb ik de foto's nog niet eens bekeken. Dat waar jullie zo naar uitgekeken hebben, eindelijk. Zo blij dat het allemaal geluk is en de puzzel steeds completer wordt. Nu inmiddels ook de foto's bekeken. Wauw. Dank jullie wel voor alle moeite van de reisverslagen. Dikke zoenen en knuffels voor jullie. ❤️ -
22 April 2017 - 07:18
Diane:
-
22 April 2017 - 07:32
Casper Hoegen:
Heel erg mooi om deze bijzondere reis zo te volgen. Heelveel plezier nog en geniet van deze mooie momenten. -
22 April 2017 - 08:44
Gonny:
Wat mooi familie. Een moeder zo blij, dankbaar en beschamend dat ze zich haast niet durft te vertonen, ook dat is liefde ..... wat zal ze zenuwachtig zijn geweest maar wat fijn dat ze zich herpakt heeft en dit moment met jullie kon delen. Heerlijk, dubbel maar waardevol ! Wens jullie morgenmiddag een mooie, waardevolle dag met haar ! -
22 April 2017 - 08:44
Gonny:
Wat mooi familie. Een moeder zo blij, dankbaar en beschamend dat ze zich haast niet durft te vertonen, ook dat is liefde ..... wat zal ze zenuwachtig zijn geweest maar wat fijn dat ze zich herpakt heeft en dit moment met jullie kon delen. Heerlijk, dubbel maar waardevol ! Wens jullie morgenmiddag een mooie, waardevolle dag met haar ! -
22 April 2017 - 08:45
Josje:
Wat een ontroerend verhaal. Even mijn tranen drogen. -
22 April 2017 - 09:04
Marion:
Wat een bijzondere dag. En weer heel mooi geschreven Linda. -
22 April 2017 - 09:42
Demion:
Heel bijzonder moment. Geniet van al deze mooie momenten xxx -
22 April 2017 - 10:19
Marina Franklin:
Oh lieve Michael, Linda en Ben, wat een ontroerende dag voor jullie. En Michael wat ben je toch een lieve schat dat je je mamma zo lief troost en geruststelt. Want soms kan zoiets fijns als elkaar voor de eerste keer zien ook een beetje pijn doen. Zij heeft zoveel geluk dat zij jou als zoon heeft gekregen! Ik weet zeker dat jij haar gauw weer aan het lachen maakt. Alle liefs voor jullie, Juf Marina -
22 April 2017 - 10:44
Angelica:
wat geweldig , fijn, mooi, dankbaar, en nog veel meer superlatieven. Dank dat ik zo mee mag leven. Al heb ik ook "piekermomenten" gehad. Ben en Linda chapeau!!!
XXX -
22 April 2017 - 11:49
Marieke En Jan:
Lieve Michael, Ben en Linda. Wat een bijzondere dag! Hier hebben jullie zo lang naar uitgekeken! Het leek er dus even op dat mama Yohana het niet aan zou kunnen, maar gelukkig, gelukkig kwam ze toch wel. En wat ontzettend knap en lief van Michael om haar te troosten. Ik probeer te voelen wat jullie allemaal moeten voelen, pffff wat overweldigend! Linda en Ben, ik heb het al vaker gezegd, maar zeg het nog een keer; wat heb ik enorm veel respect voor jullie, hoe jullie dit allemaal aanpakken en er mee omgaan! En Michael, wat ben je toch een kanjer, zoals je je openstelt naar iedereen toe! Heel fijne dagen nog met mama Yohana en Giovani! Heel veel liefs van Oom Jan en tante Marieke -
22 April 2017 - 11:52
Marjolein Raaijmakers:
Wauw! Wat bijzonder, heftig, speciaal en mooi! Een dag om nooit meer te vergeten... Wat een knappe vrouw ook, Michael heeft zijn looks niet van een vreemde... wat een liefde aan de andere kant van de wereld!❤ -
22 April 2017 - 12:04
Smam:
Hier word je even stil van,HET MOOIE MOMENT.Maar wat fijn dat Cesar bij jullie was. zodat hij het ongemakkelijke gevoel kon ondersteunen. Wij hopen dat de komende dagen heel ontspannend gaan verlopen, Zodat er een mooie HERINNERING overblijft.Liefs Pa en Ma en een dikke knuffel voor Michael -
22 April 2017 - 15:36
Gyna Colombiatupais:
Felicitaciones con el corazon!!!
Heel erg mooi en bijzonder! -
23 April 2017 - 04:54
Andres:
Me alegro mucho por Michael, y no olvido lo excelentes padres q han sido Ben y Linda siempre unidos -
23 April 2017 - 07:34
Erica:
Wat bijzonder!! Dank je wel dat ik mee mag lezen met deze bijzondere reis. Ik hoop zo dat het michael brengt wat hij zoekt. Geniet van alles daar maar vooral van elkaar.
Liefs Erica -
23 April 2017 - 08:16
Engelien :
Wat een bijzondere ontmoeting, emotioneel ook voor Michael en jullie, Linda enBen. Mooi beschreven.
Geniet met elkaar van deze momenten. Liefs Engelien -
23 April 2017 - 09:02
Yvonne:
Net terug van vakantie lees ik bij. Wat emotioneel en herkenbaar. En wat ongelofelijk fijn dat jullie dit voor en met Michael kunnen doen. Geniet ervan! -
23 April 2017 - 10:25
Artie:
Wauwwww wat een bijzonder moment elke ochtend lees ik het en het lijkt dat ik ook bij ben en zo mooi allemaal geschreven ff tranen vegen hoort bij dikke kus geniet ervan -
23 April 2017 - 14:43
Margo:
GEWELDIG
Wat zal een emotioneel moment zijn geweest! Geniet ervan!!! -
24 April 2017 - 10:25
Nathalie:
Wat bijzonder Linda, ontroerend -
25 April 2017 - 09:33
Grietsje:
Helaas door omstandigheden vandaag pas weer aan het bloglezen.Maar wat een verhalen! Hoe bijzonder. En hoe begrijpelijk dat moeder zo opzag tegen de eerste ontmoeting.Maar eindelijk dan daar het moment.. Kippevel.. En wat doet jullie kanjer het toch super. Voor hem ook een hele mooie maar moeilijke reis. Zeker ook op zijn leeftijd. Ik ga snel verder met lezen,en genieten van de prachtige foto's!
Liefs Grietsje -
03 Mei 2017 - 10:01
Farah:
Tranentrekker Linda!! Ik ben zo blij voor jullie ❤️❤️❤️ -
03 Mei 2017 - 10:01
Farah:
Tranentrekker Linda!! Ik ben zo blij voor jullie ❤️❤️❤️ -
03 Mei 2017 - 10:01
Farah:
Tranentrekker Linda!! Ik ben zo blij voor jullie ❤️❤️❤️ -
03 Mei 2017 - 10:01
Farah:
Tranentrekker Linda!! Ik ben zo blij voor jullie ❤️❤️❤️ -
03 Mei 2017 - 10:01
Farah:
Oops daar ging iets mis.. haha -
07 Mei 2017 - 18:57
Diana:
Wat een indrukwekkend verhaal, het raakt me echt. Mooie dierbare herinnering voor jullie en wat een kanjer die zoon van jullie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
