Verrassing!!
Blijf op de hoogte en volg Linda
20 April 2017 | Colombia, Pereira
Michael heeft vanochtend weer via Skype zijn klas gezien. De klas had een beker gewonnen op de sportdag en dat werd trots getoond. Michael heeft daarna verslag gedaan over zijn belevenissen hier in Colombia. Hij wilde graag rondom de finca lopen om de prachtige omgeving en de bergen te showen, maar het regende nog steeds pijpenstelen. Dat had het een groot deel van de nacht gedaan, inclusief donder en bliksem. Daar zijn we ons goed van bewust, omdat het ons wakker hield.
Tijdens het ontbijt kwam Cesar ons gezelschap houden. Hij zou nog een paar personen voor ons bellen ivm het vervolg van onze reis en meteen het tijdschema van onze dag doorspreken. Wij dachten zelf het rustig aan te doen en te wachten tot de regen voorbij zou zijn, maar Cesar wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg. Onze plannen kwamen duidelijk niet overeen met zijn plannen en uiteindelijk kon hij niets anders dan de verrassing verklappen die pleegmoeder Fabiola voor ons had bedacht. Nu snapten wij waarom hij zo "on-Cesariaans" deed.
We zijn eerst naar Belalcázar gegaan, een dorpje hoog in de bergen waar één van de hoogste christusbeelden van de wereld staat. El Cristo Rey is 45,5 meter hoog en je kunt voor 3000 pesos binnenin met 154 treden omhoog klimmen tot aan zijn neusgaten, waardoor je naar buiten kunt kijken. Michael heeft er zijn kauwgom inplakt, zodat het lijkt of Christus een snotje in zijn neus heeft. Het is ook net een echt mens. Al tijdens de trip omhoog kun je via diverse gaten naar buiten kijken naar de prachtige bergen en de dorpen en steden. Tenminste, als het weer meezit. Wij hebben niet alles gezien omdat het zo bewolkt was, maar wat we zagen vonden wij al fantastisch, zeker toen de zon medelijden met ons kreeg en zich toch nog even van zijn goede kant heeft laten zien.
Na de koffie zijn we op de terugweg naar La Virginia aan de Cauca Rivier gereden. Het is een plaatsje waar een aantal adoptiekids, dat wij kennen, heeft gewoond. Dat geeft dan toch een apart gevoel, als je er aan denkt dat die kids hier anders nog rond zouden lopen. De jongeren die nu rondhangen bij de loopbrug over de rivier zijn arm en schooien voor een fooi. Voor 2000 pesos springen ze van de brug af het water in. No way dat wij daar aan mee doen. Twee keer kans dat je verantwoordelijk bent voor een slechte afloop; of door een fatale sprong; of door het feit dat ze het gekregen geld meteen gaan spenderen aan drugs. We hebben nog wat foto's gemaakt van bagger-activiteiten aan de overkant van de rivier en zijn toen naar een winkelcentrum gereden om een paar miljoen pesos te pinnen. Cesar wordt graag contant betaald :-).
Vanaf het winkelcentrum was het nog een klein stukje naar Fabiola. Zij had tijdens ons uitstapje naar Salento gehoord en gezien dat Michael helemaal weg is van empanada's met aji en ze had met Cesar afgesproken dat we na onze trip bij haar empanada's zouden gaan eten. De bedoeling was dat het een verrassing zou zijn, maar dat is dus niet helemaal gelukt. Het was wel een waar feest, want de empanada's waren echt heerlijk. Michael liet zich van zijn beste kant zien door, tot onze verrassing, spontaan te helpen met afruimen. Je ziet Fabiola dan smelten en Michael weet dat natuurlijk. Ook moest er nog even gevoetbald worden op het voetbalveldje waar hij vroeger vaak met Jhon is geweest (vamos a la cancha, con Jhon!). Er waren zoveel kids aan het voetballen, dat Jhon niet mee hoefde te doen en Michael gewoon met de kids meedeed. Taalbarrieres bestaan dan niet. Daarna hebben we definitief afscheid genomen. Wat zullen we ze gaan missen, zulke lieve mensen met het hart op de goede plaats.
Eenmaal terug op de finca is Michael het zwembad in gesprongen en zijn wij begonnen met inpakken. Morgen gaan we naar onze volgende bestemming: een mooi hotel vlak bij de stad Cali en bij het dorp El Cerrito, waar de moeder van Michael woont. Dank zij Whatsapp weten we dat ze met smart op ons zit te wachten. Het gaat weer een enerverende dag worden.
Tijdens het ontbijt kwam Cesar ons gezelschap houden. Hij zou nog een paar personen voor ons bellen ivm het vervolg van onze reis en meteen het tijdschema van onze dag doorspreken. Wij dachten zelf het rustig aan te doen en te wachten tot de regen voorbij zou zijn, maar Cesar wilde eigenlijk zo snel mogelijk weg. Onze plannen kwamen duidelijk niet overeen met zijn plannen en uiteindelijk kon hij niets anders dan de verrassing verklappen die pleegmoeder Fabiola voor ons had bedacht. Nu snapten wij waarom hij zo "on-Cesariaans" deed.
We zijn eerst naar Belalcázar gegaan, een dorpje hoog in de bergen waar één van de hoogste christusbeelden van de wereld staat. El Cristo Rey is 45,5 meter hoog en je kunt voor 3000 pesos binnenin met 154 treden omhoog klimmen tot aan zijn neusgaten, waardoor je naar buiten kunt kijken. Michael heeft er zijn kauwgom inplakt, zodat het lijkt of Christus een snotje in zijn neus heeft. Het is ook net een echt mens. Al tijdens de trip omhoog kun je via diverse gaten naar buiten kijken naar de prachtige bergen en de dorpen en steden. Tenminste, als het weer meezit. Wij hebben niet alles gezien omdat het zo bewolkt was, maar wat we zagen vonden wij al fantastisch, zeker toen de zon medelijden met ons kreeg en zich toch nog even van zijn goede kant heeft laten zien.
Na de koffie zijn we op de terugweg naar La Virginia aan de Cauca Rivier gereden. Het is een plaatsje waar een aantal adoptiekids, dat wij kennen, heeft gewoond. Dat geeft dan toch een apart gevoel, als je er aan denkt dat die kids hier anders nog rond zouden lopen. De jongeren die nu rondhangen bij de loopbrug over de rivier zijn arm en schooien voor een fooi. Voor 2000 pesos springen ze van de brug af het water in. No way dat wij daar aan mee doen. Twee keer kans dat je verantwoordelijk bent voor een slechte afloop; of door een fatale sprong; of door het feit dat ze het gekregen geld meteen gaan spenderen aan drugs. We hebben nog wat foto's gemaakt van bagger-activiteiten aan de overkant van de rivier en zijn toen naar een winkelcentrum gereden om een paar miljoen pesos te pinnen. Cesar wordt graag contant betaald :-).
Vanaf het winkelcentrum was het nog een klein stukje naar Fabiola. Zij had tijdens ons uitstapje naar Salento gehoord en gezien dat Michael helemaal weg is van empanada's met aji en ze had met Cesar afgesproken dat we na onze trip bij haar empanada's zouden gaan eten. De bedoeling was dat het een verrassing zou zijn, maar dat is dus niet helemaal gelukt. Het was wel een waar feest, want de empanada's waren echt heerlijk. Michael liet zich van zijn beste kant zien door, tot onze verrassing, spontaan te helpen met afruimen. Je ziet Fabiola dan smelten en Michael weet dat natuurlijk. Ook moest er nog even gevoetbald worden op het voetbalveldje waar hij vroeger vaak met Jhon is geweest (vamos a la cancha, con Jhon!). Er waren zoveel kids aan het voetballen, dat Jhon niet mee hoefde te doen en Michael gewoon met de kids meedeed. Taalbarrieres bestaan dan niet. Daarna hebben we definitief afscheid genomen. Wat zullen we ze gaan missen, zulke lieve mensen met het hart op de goede plaats.
Eenmaal terug op de finca is Michael het zwembad in gesprongen en zijn wij begonnen met inpakken. Morgen gaan we naar onze volgende bestemming: een mooi hotel vlak bij de stad Cali en bij het dorp El Cerrito, waar de moeder van Michael woont. Dank zij Whatsapp weten we dat ze met smart op ons zit te wachten. Het gaat weer een enerverende dag worden.
-
21 April 2017 - 06:53
Krabbetjes:
Kippevel Lin...Wat is het toch mooi om jullie verhalen te lezen vanuit NL. Bijna een week in Colombia en jullie hebben al zoveel gezien en beleefd. Toevallig nog leuke gezellige kleine diertjes bewonderd..brrrr. Allemaal unne grote abrazo en tot het volgende berichtje xxx -
21 April 2017 - 07:10
Athina:
Iedere ochtend kleuren jullie mijn dag met jullie prachtige verslagen. Ik kijk er steeds naar uit, heerlijk. Goede reis vandaag en tot morgen. X -
21 April 2017 - 07:13
Gonny:
Afscheid nemen om dan weer verder te gaan naar weer een uniek moment dat voelt dubbel maar tegelijk waardevol. Wat een enerverende reis ..... -
21 April 2017 - 07:31
Diane:
Mooi en naar het meest spannende gedeelte van jullie reis
Geniet er van en ik kijk uit naar het verhaal over jullie volgende belevenissen
Geniet ervan -
21 April 2017 - 07:43
Ariadne:
Oef, afscheid nemen en hop door naar de volgende mooie ontmoeting ! Blijf samen op de been xx -
21 April 2017 - 08:58
Dineke:
Prachtige verhalen. Geniet van de volgende dagen die zeer waardevol zullen zijn -
21 April 2017 - 10:10
Sabrina:
GE-WEL-DIG om zo met jullie mee op reis te zijn!
Ik zie een gelukkige Michael, hij boft maar met jullie -
21 April 2017 - 13:39
Rien:
Wat een bijzonder verhaal weer, vooral dat stukje over La Virginia . Bij de beruchte brug heeft onze kleine meid gewoond. Ongeveer 200 meter er vandaan aan de rivier.
Geniet van de spannende ontmoeting die eraan staat te komen. -
21 April 2017 - 17:00
Marjolein Raaijmakers:
Tot nu toe een super reis! Wat waardevol! Geniet can alles wat jullie meemaken en wij doen intussen ideeen op voor onze reis. Enjoy! -
21 April 2017 - 19:47
Familie De Winne:
Iedere dag lezen we met veel plezier jullie verhaal. Vandaag was voor ons het stuk over La Virginia heel erg speciaal omdat onze 3 kanjers hier hebben gewoond.
Deel 1 van jullie reis zit er bijna op en vol spanning wachten we wat er de komende dagen gebeuren gaat. Geniet van alles en schrijf het op, zodat wij het thuis met jullie mee mogen maken. Dank je wel dat we jullie mooie verhalen mogen lezen! Heel veel liefs van ons vijven. XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
