Skypen met de klas en shoppen in Pereira

Vanochtend was het leuk wakker worden voor Michael. Om 07.00 uur (14.00 uur in Nederland) zat zijn gehele klas voor het scherm om met hem te skypen. Een aantal kinderen stelde vragen over hoe het hier was en wanneer hij zijn moeder gaat zien, maar ook of hij al in de jungle was geweest. Michael praatte volop, ondanks dat hij maar net een paar minuutjes wakker was. Dat is thuis wel eens anders. Helaas regende het hier ontzettend hard, waardoor Michael niet veel van de finca heeft kunnen laten zien. Hij is nog naar het huis van onze grote vriend Cesar gelopen, maar die was zijn zoon van 13 jaar al naar school brengen.

We waren allemaal dus vroeg wakker en wilden na het ontbijt gaan zwemmen. Helaas voor ons was dat niet mogelijk omdat het zwembad schoongemaakt werd en dat zou meer dan 1,5 uur gaan duren. Niet getreurd, Cesar wilde best meteen al met ons op pad. We zijn naar het centrum van Pereira gegaan om wat rond te wandelen. Wat ontzettend leuk om daar weer te zijn en je weer te verwonderen over wat je allemaal ziet, terwijl je inmiddels goed weet dat het zo is. Ik heb, evenals gisteren en voorgaande reizen, me weer verbaasd over de straatverkoop. Kinderwagens, bolderkarren, kruiwagens, kisten, alles wordt gebruikt om de verkoopwaar in uit te stallen. Toch heeft het gemeentebestuur van Pereira geprobeerd te standaardiseren. In een straat hebben ze allemaal stalen kisten geplaatst, die gebruikt kunnen worden als marktkraam. Na werktijd (en dat is meestal heel laat) hoeven ze die alleen maar te sluiten. Het is na een lange werkdag wel fijn om de koopwaar daar te laten en niet mee naar huis te hoeven sjouwen. Michael heeft een voetbalshirt gekocht van Atletico Nacional uit Medellin. Nu gaan we deze reis nog naar Medellin, maar wachten is zo moeilijk ;-).
Tijdens onze rit terug naar de finca kwam ons een ambulance voorbij geraced en hoorden we meerdere sirenes gaan. Onze conclusie was dat er vast een groot ongeluk gebeurd zou moeten zijn, maar Cesar vertelde ons dat dat vaak niet zo is. Wanneer een ambulance nodig is, wordt er naar een centrale gebeld, die meteen 6 aangesloten ambulancediensten oproept. Die racen alle zes als ware Formule 1 coureurs naar de plek des onheils. Degene die als eerste aankomt mag de gewonde afvoeren naar het ziekenhuis en krijgt betaald. De prioriteit ligt bij het snelst ter plaatse zijn en niet bij de verzorging van het slachtoffer. Rare procedure.

Na de lunch zijn Ben en Michael gaan zwemmen en is Linda wat gaan dutten. Zij was namelijk in de nacht nog gaan mailen, om duidelijk te krijgen of de Skype-sessie met de klas nog zou doorgaan en kon daarna niet echt de slaap meer vatten.

Om 17.00 uur hadden we afgesproken om naar een nabijgelegen attractiepark te gaan, waar Michael 5 jaar geleden heeft quad gereden. Hij heeft sindsdien geroepen dat dat het leukste van de reis was en keek er enorm naar uit om er weer naar toe te gaan. Helaas voor hem is dat park failliet gegaan, dat was een grote teleurstelling. Cesar vond het enorm lastig dat hij daar zo laat pas achter kwam. Maar zoals een echte regelaar betaamd heeft hij Michael aan een paar kinderen gekoppeld, die hier ook ergens wonen en nu zijn ze op het basketbalveld bezig. Iedereen weer happy.