In Santa Marta
Door: Familie Simonetti
Blijf op de hoogte en volg Linda
10 Juli 2012 | Colombia, Santa Marta
Vandaag stond het bekijken van Santa Marta op het program. Na een heerlijke nacht in een koele kamer door de airco, werden we bij het openen van de hoteldeur meteen begroet door de broeierige warmte van deze streek. Deze gewaarwording zorgde er meteen voor dat we onze versnelling een paar tandjes lager hebben gezet. Geen lange sightseeing wandeling langs alle wetenswaardigheden uit de boekjes, maar gewoon lekker slenteren tot we er genoeg van krijgen.
Na een eenvoudig hotelontbijt ging Ben nog wat regelen in de hotelkamer en zijn Linda en Michael alvast de straat overgestoken naar het strand. Met een voetbal onder je arm maak je snel vriendjes, dus mama kon lekker met haar voetjes in de golven gaan staan toen Michael wat ging voetballen met een stel jongens. Later kwamen ze ook nog even naar Linda toe met de bekende vragen. Waar kom je vandaan? Hoe ver is dat vliegen? Wie zijn jullie beste voetballers? Wonen jullie dicht bij Amerika? Op zich vragen die Linda met haar kennis van de Spaanse taal inmiddels makkelijk kan beantwoorden. Hoewel… die voetballers… die vraag heeft ze maar onbeantwoord gelaten. De jongens waren het er wel allemaal over eens dat “Maaikooohl” een “campeón” gaat worden. Time will tell :-).
Santa Marta is een kustplaats die, voordat de Spanjaarden er voet aan wal zetten, bevolkt werd door de indianen van de Tayrona cultuur. Santa Marta is de eerste stad op het Zuid-Amerikaanse continent en gesticht in 1525 door een Spaanse ontdekkingsreiziger met de naam Rodrigo de Bastidas. Mogelijk zien we van de Tayrona cultuur wat meer terug als we over een paar dagen naar het nationaal park Tayrona gaan.
Simón Bolívar, die de Colombianen bevrijdde van de Spaanse overheersers, stierf op 17 december 1830 in Santa Marta. Zijn eerste graf is hier geweest in de eerste kathedraal van Latijns Amerika, in 1842 is zijn lichaam overgebracht naar Venezuela.
De vele stalletjes met koopwaar bepalen het straatbeeld. De kakofonie aan geluid, dat uit de diverse gettoblasters bij de stalletjes vandaan komt, overtreft het ruisen van de zee. Toch is het wel gezellig om Reggaetón en Salsa te horen in de straat.
Voor een rustige lunch moet je hier niet zijn. Aan de lopende band wordt er gepoogd je allerlei koopwaar aan te smeren. Van gekopieerde films via armbandjes, petten en zonnebrillen tot excursies. Ook wordt er voor je gezongen en vertonen acrobaten hun jongleerkunsten. Dat vond Michael reuze interessant, zeker toen hij ontdekte dat het de groep jongens was, waarmee hij die ochtend gevoetbald had. Met een foto rijker en wat pesos armer, hebben we kunnen genieten van een leuk privé optreden.
Daarna zijn we terug de koelte van de airco ingevlucht om wat te relaxen op de hotelkamer en later hebben we nog een duik genomen in het zwembad.
’s Avonds hebben we het restaurantje gevonden op Parque de los Novios, dat Yvonne in een van de reacties op de weblog heeft vermeld. Het eten was verrukkelijk en Michael kon lekker het plein oplopen. Voetballen heeft ‘ie niet veel gedaan, wel gekeken naar de dansparen die in een prieeltje hun kunsten lieten zien op de swingende muziek.
De tassen zijn opnieuw geordend en ingepakt. Morgen vertrekken naar Taironaka en vervolgens naar Parque Tayrona. We laten het merendeel van onze bagage achter in dit hotel en nemen slechts een rugzak mee “de jungle” in. Dat betekent ook dat jullie een aantal dagen verstoken zullen blijven van onze reisverslagen, omdat we daar geen internetverbinding zullen hebben. Naar we gehoord hebben is er ook niet altijd stroom. Al onze apparatuur hangt nu aan de oplader, in de hoop dat we er de komende dagen gebruik van kunnen blijven maken. Op zondag 15 juli zijn we weer op een plek waar we kunnen internetten en zullen we de verslagen met terugwerkende kracht gaan plaatsen. Tot over een paar dagen!!
Na een eenvoudig hotelontbijt ging Ben nog wat regelen in de hotelkamer en zijn Linda en Michael alvast de straat overgestoken naar het strand. Met een voetbal onder je arm maak je snel vriendjes, dus mama kon lekker met haar voetjes in de golven gaan staan toen Michael wat ging voetballen met een stel jongens. Later kwamen ze ook nog even naar Linda toe met de bekende vragen. Waar kom je vandaan? Hoe ver is dat vliegen? Wie zijn jullie beste voetballers? Wonen jullie dicht bij Amerika? Op zich vragen die Linda met haar kennis van de Spaanse taal inmiddels makkelijk kan beantwoorden. Hoewel… die voetballers… die vraag heeft ze maar onbeantwoord gelaten. De jongens waren het er wel allemaal over eens dat “Maaikooohl” een “campeón” gaat worden. Time will tell :-).
Santa Marta is een kustplaats die, voordat de Spanjaarden er voet aan wal zetten, bevolkt werd door de indianen van de Tayrona cultuur. Santa Marta is de eerste stad op het Zuid-Amerikaanse continent en gesticht in 1525 door een Spaanse ontdekkingsreiziger met de naam Rodrigo de Bastidas. Mogelijk zien we van de Tayrona cultuur wat meer terug als we over een paar dagen naar het nationaal park Tayrona gaan.
Simón Bolívar, die de Colombianen bevrijdde van de Spaanse overheersers, stierf op 17 december 1830 in Santa Marta. Zijn eerste graf is hier geweest in de eerste kathedraal van Latijns Amerika, in 1842 is zijn lichaam overgebracht naar Venezuela.
De vele stalletjes met koopwaar bepalen het straatbeeld. De kakofonie aan geluid, dat uit de diverse gettoblasters bij de stalletjes vandaan komt, overtreft het ruisen van de zee. Toch is het wel gezellig om Reggaetón en Salsa te horen in de straat.
Voor een rustige lunch moet je hier niet zijn. Aan de lopende band wordt er gepoogd je allerlei koopwaar aan te smeren. Van gekopieerde films via armbandjes, petten en zonnebrillen tot excursies. Ook wordt er voor je gezongen en vertonen acrobaten hun jongleerkunsten. Dat vond Michael reuze interessant, zeker toen hij ontdekte dat het de groep jongens was, waarmee hij die ochtend gevoetbald had. Met een foto rijker en wat pesos armer, hebben we kunnen genieten van een leuk privé optreden.
Daarna zijn we terug de koelte van de airco ingevlucht om wat te relaxen op de hotelkamer en later hebben we nog een duik genomen in het zwembad.
’s Avonds hebben we het restaurantje gevonden op Parque de los Novios, dat Yvonne in een van de reacties op de weblog heeft vermeld. Het eten was verrukkelijk en Michael kon lekker het plein oplopen. Voetballen heeft ‘ie niet veel gedaan, wel gekeken naar de dansparen die in een prieeltje hun kunsten lieten zien op de swingende muziek.
De tassen zijn opnieuw geordend en ingepakt. Morgen vertrekken naar Taironaka en vervolgens naar Parque Tayrona. We laten het merendeel van onze bagage achter in dit hotel en nemen slechts een rugzak mee “de jungle” in. Dat betekent ook dat jullie een aantal dagen verstoken zullen blijven van onze reisverslagen, omdat we daar geen internetverbinding zullen hebben. Naar we gehoord hebben is er ook niet altijd stroom. Al onze apparatuur hangt nu aan de oplader, in de hoop dat we er de komende dagen gebruik van kunnen blijven maken. Op zondag 15 juli zijn we weer op een plek waar we kunnen internetten en zullen we de verslagen met terugwerkende kracht gaan plaatsen. Tot over een paar dagen!!
-
11 Juli 2012 - 06:35
Demi De Beer:
ik hoor dat het wel heel erg leuk is..
jammer dat jullie niet meer kunnen schrijven een paar dagen
veel plezier in de jungle
groetjes marcel sandra demi en ivar -
11 Juli 2012 - 08:07
Angelica:
als jullie dit nog lezen....fijne dagen met veel mooie natuur.
michael wat heb je toch een mooie pet!!!!
liefs, tante oma -
11 Juli 2012 - 09:03
Rien:
hallo Ben, Linda en Michael,
Wat een leuk verslag weer vandaag, jammer dat wij nu een paar dagen moeten afkicken. Maar zondag gaat de computer weer aan om jullie verslagen weer te lezen. Geniet van de komende dagen.
groetjes,
Rien, Jolanda en kids. -
11 Juli 2012 - 09:15
Aad En Riet De Beer.:
De paden op,de lanen in,en hoe jullie het nog op een andere manier gaan beleven.
Een voorspoedige onderneming toegewenst en Geniet Geniet Geniet.
Liefs Spap en Smam en een Highfive voor Michael. -
11 Juli 2012 - 10:24
Yvonne Pot:
o jee, ik ga het missen om elke dag Colombia op mijn computer... In gedachten reis ik met jullie mee! -
11 Juli 2012 - 11:05
(o)pa En (o)ma Oss:
Lieve Linda, Ben en Michael, Vandaag is jullie vakantie min of meer een "gewone"vakantie geworden. Wat zullen jullie met weemoed en pijn in het hart terugdenken aan die prachtige dagen in Pereira.En nu op naar de volgende uitdaging ! heel veel spanning, avontuur maar vooral plezier gewenst in "De Bush!" Michael, probeer zoveel mogelijk vreemde dieren te spotten. Liefs en knuffel,(o)pa Franz en (o)ma Lidy.
-
11 Juli 2012 - 13:12
Gonny Mosterd:
Dat wordt genieten voor jullie, heerlijk ! Alhoewel we de verslagen in die dagen wel gaan missen .... ;-(
GENIET !!!
Groetjes
Gonny -
15 Juli 2012 - 15:17
Machteld:
Hi Linda, Ben en Michael,
Zo te zien hebben jullie een heerlijke vakantie. Wij zijn wel een beetje jaloers op jullie hier in ons koude kikkerlandje. Geniet nog lekker van die laatste paar daagjes en tot snel.
Machteld, Rob en Luca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
